Hoi allemaal,

Mijn moeder heeft 3 maanden geleden aan mijn vader verteld dat ze van hem wou scheiden. Het ging al een aantal jaar niet goed tussen mijn ouders, veel ruzie en mijn vader deed niet veel voor mij en mijn jongere broertje. Als we iets leuks gingen doen of nog maar even gingen wandelen wou of ging hij nooit mee en moesten we alles met mn moeder en oma doen. Mijn moeder werkte lange dagen en mijn vader was een aantal jaar werkeloos. In de tijd dat hij werkeloos was en ik zat nog op de basisschool en mijn broertje was nog erg jong in die tijd kon hij ons nooit brengen naar school of ophalen. Het was 5 minuten lopen van ons huis maar was die tijd nog te jong. Mijn moeder hield eigenlijk alles draaiende in het huis als ze van dr werk kon haalde ze ons op maakte ze brood voor ons en bracht ons weer weg daarna ging ze terug aan het werk. Toen merkte je al dat het niet meer goed ging maar stond er niet bij stil, ik was 7/8 jaar oud en kon nog niet voor mn broertje zorgen waardoor we vaak bij oppas waren of bij oma. Wegens ook geldproblemen moesten we verhuizen. In die tijd is mijn moeder ziek geworden en was volledig af gekeurt. We hebben toen 6 maanden bij mijn oma gewoont en toen is alles veel erger geworden, de ruzies werden erger er werd geschreeuwd mijn moeder werd depressief, het was een erg moeilijke tijd. In het nieuwe huis raakte alles een beetje gecalmeerd tot de leugens van mijn vader naar boven kwamen drijven. Handtekeningen vervalsen, beloftes niet na komen, ik werkte toen na school en in het weekend om zelf wat geld te kunnen sparen zodat ik zelf voor dingen kon kijken die ik nodig had dit pakte hij ook een aantal maanden iedere keer stiekem af om de rekeningen te kunnen betalen omdat hij was gestopt met zn nieuwe werk en mijn moeder ook niet meer kon werken. Dit maakte het allemaal niet makkelijker ik had het gevoel dat ik moest werken om de rekeningen voor mn ouders te betalen. Vaak voelde ik me onbegrepen en schaamde ik me voor de thuissituatie dus wou ik er ook niet echt over praten. Ik ben toen inmiddels naar het 4e jaar gegaan van de middelbareschool en toen begon alles erger te worden, ze ontdekte reuma bij me, het ging slechter met mijn moeder mijn vader begon toen erg te drinken en mijn moeder had al een paar keer aangegeven dat ze wou scheiden maar mijn vader nam het niet serieus. ik ben dat jaar wel geslaagd. Mijn moeder heeft toen ook een andere man ontmoet in die tijd due haar wel gelukkig maakte en heb haar in een hele lange tijd eigenlijk nog nooit zo zien stralen. Mijn moeder had verteld aan mijn vader dat ze wou scheiden en dat ze van een andere man hield maar dat dat niet de reden was dat ze wou scheiden ze was al lange tijd niet meer gelukkig en door de leugens van mn vader dat ze het niet meer aan kon. 2 dagen later heeft hij haar het huis uitgeslagen en zijn we bij oma gaan wonen, ik had nooit verwacht dat mn vader dat ooit zou doen. Ik heb hem toen ook een week niet gezien totdat er nieuws kwam wat mijn wereld liet instorten mijn vader vertelde dat hij kanker had. Ik heb hem toen nog een paar keer gezien maar hij ging me uithoren en bleef maar vragen over mn moeder en haar nieuwe vriend. Waar ik nu inmiddels ook bij woon. Het was me te moeilijk het was te veel in een keer de scheiding, mn vader had mn moeder geslagen, ik zou mn vader waarschijnlijk kwijt raken ik voelde me een groot wrok. Maar er kwamen gaten te vallen in mn vaders verhalen hij deed raar ik mocht niet mee naar zijn chemos of het ziekenhuis toen zijn we gaan bellen naar ziekenhuizen waar hij zei dat hij behandeld werd maar hij was niet bekent. Dit bracht me aan het twijfelen, en daardoor hield ik ook afscheid van mn vader maar had toch schuldgevoelens en angst dat ik hem kwijt zou raken maar ik kon het niet, er klopte iets niet. Ik begon berichtjes te krijgen dat ik een kutwijf was en dat ik kon dood vallen de dag later deed hij poes lief alsof er niks was gebeurt dit kwetste me erg en voelde me alsof ik niks voor hem betekende. Later bleek de kanker een leugen te zijn om mn moeder terug te krijgen hij had zn medisch dossier, afspraken kaart, mails alles vervalst. Dit heb ik hem nog steeds niet vergeven en hij blijkt toch contact zoeken en dat het hem spijt, maar hij ziet de ernst niet van de leugens. Ik dacht dat ik mn vader over 10 maanden zou verliezen. Dit had me gebroken maar dat hij erover heeft gelogen ben ik toch een stukje van mezelf veloren. Ik mis hem tot de dag van vandaag maar wat hij heeft gedaan is te erg.. Ik kan hem nog niet vergeven. Het ergste is dat de leugens over vanalles door gaan ik word aangekeken door mensen dat ik mijn vader niet zou opzoeken terwijl hij kanker heeft. Terwijl dit niet waar is. In de rechtzaak blijft hij het ook volhouden terwijl we bewijs hebben dat het niet zo is. Ik voel me radeloos ik weet niet wat ik moet doen, hoe ik me moet voelen als ik een nieuw berichtje van me krijg alles wat ik dan beetje bij elkaar heb geraapt valt gelijk weer in duigen.. Hopelijk hebben jullie tips wat ik kan doen of is er nog iemand in deze situatie?