Hoi hoi!

Laat ik gelijk met de deur in huis vallen: Ik haat m’n stiefmoeder!
Meer dan 7 jaar geleden zijn mijn ouders gaan scheiden. Mijn moeder is vreemd gegaan en m’n vader was er kapot van. Zo’n 5 jaar geleden is mijn moeder vervolgens overleden. Halfjaar hierna heeft mijn vader zijn huidige vriendin ontmoet.
Omdat ik altijd bij m’n moeder heb gewoond en mijn vader was veel afwezig door werk, heb ik ruim 2 jaar bij mijn oma gewoond.
Helaas kwam de puberteit, waardoor mijn oma me niet meer aankon. Die ‘heftige’ puberteit is inmiddels alweer wat teruggenomen.
Dus sinds drie jaar woon ik weer bij mijn vader. Het eerste jaar toen ik weer thuis woonde (en toentertijd bij m’n oma) had ik geen klik met m’n stiefmoeder, maar ook geen haatgevoelens voor haar.
Toen ik van school moest gaan wisselen begon het, ik werd opstandiger en had een grotere mond. Een jaar later is ze weggegaan bij ons uit huis, aangezien ze niets met mij te maken wilde hebben.
Sinds een maand wonen mijn vader en ik bij haar in huis. (dus we moesten weer verhuizen) Nu wonen we in een heel andere omgeving, zo’n 100 kilometer verderop. Dit betekent dus dat ik op 3 middelbare scholen heb gezeten in ruim vier jaar tijd. Dit levert natuurlijk stress op, maar deze hoeveelheid heb ik niet verwacht.
Ik ben wel een sloddervosJE, nadruk op ‘je’. En mijn stiefmoeder is heel erg netjes. Nou ja, natuurlijk botst dit. Maar de ruzies en frustraties tegenover elkaar worden steeds erger. Zoals ik al zei; Ik ben een puber. Hierdoor heb ik ook wel eens een meningsverschil met mijn vader. Zodra ik dit heb, is het tussen mijn vader en mij weer uitgepraat.
En natuurlijk snap ik dat je als partners de dag bespreekt. Dus mijn stiefmoeder komt ook te weten over de discussies van mij met m’n vader. Hier valt zij op terug en hierdoor ontstaan ruzies. Ik zal een ruzie noemen van gisteren.
Informatie in voren: Ik moet m’n dingen wel eens opruimen, maar doe het niet meteen. Volgens m’n ouders heb ik ook een weerwoord en een grote mond en ben ik super brutaal. Ook heb ik toegezegd 2 weken geleden dat mijn gedrag zou veranderen. (in mijn ogen is er al heel veel positief veranderd)

M’n stiefmoeder ging het huis stofzuigen, wel is ze zo beleefd dat ze mijn kamer erbij doet. Hierbij heeft ze een dicht flesje gevonden, waar nog 3 slokken water in zat. Dit lag naast mijn prullenbak op de grond. Ik zat in de huiskamer en ze komt naar me toe gelopen op een normale manier en zegt: ‘Er ligt een flesje water op de grond, wil je dit even opruimen? ‘ Dus ik sta op om mijn glas weg te zetten in de keuken en het flesje te gaan opruimen. Waarna ze vervolgens boos op mij wordt, dat ik arrogant ben dat ik meteen het flesje ga opruimen en in haar looprichting loop.
Is prima dacht ik, ik had geen zin om daar verder op in te gaan.
Ik zit vervolgens een tijdje op mijn slaapkamer en ik hoor mijn vader en stiefmoeder praten dat we nog wel een afsluitend gesprek hebben na het eten.
Ik dacht Oké, kom maar op. Wil wel eens horen wat je allemaal te zeggen hebt.
Nou, uit het gesprek is opgemaakt – dat ik m’n gedrag niet verander
– ik altijd een weerwoord heb en super brutaal ben
– ik egoïstisch ben
– ik nooit iets doe wat zij willen.
Kortom: Was een leuk gesprek. Waarna ze nog zei dat ik de afwas moet doen. Gelukkig had ik nog huiswerk en zei dat ik dat ging doen. Waarop ze zei dat ik eerst moest gaan afwassen. Vervolgens zei ik dat papa zei dat alles voor school ging. Waarna ze me bitchy aankeek. Is prima. Toen zei ze: Je gaat afwassen! Ik zei: Jullie spreken elkaar tegen, dus nee. Nou ja, dit ging wel even zo door. Nadat ze weer haar praatje had gedaan bleef ze me aanstaren. Nou, dat is vrij intimiderend. Dus ik vroeg waarom doe je dat, want dat doe je wel vaker. Omdat ze graag wil weten hoe ik er op reageer wat ze vertelt.
Nou ja, ik probeerde een beetje er onderuit te komen, dus ik vroeg aan m’n vader die nog geen woord gezegd had of hij het met deze dingen eens was. Waarna hij zegt ja. Nou ja, toen kwam er een gesprek en ik sprak hem telkens tegen omdat het niet waar was of omdat ik het er niet mee eens was. Dus ja, ik heb een weerwoord en dat is ‘super brutaal’.
Ik was klaar met het gesprek, ik heb er een punt achter gezet. Mocht ik niet gaan. Dus ik stond op en mijn vader pakt me vast bij de polsen. Ik zeg op een redelijk duidelijke en harde toon Laat los of Blijf van me af. Dit heb ik zo’n halve minuut staan roepen, totdat het knopje bij me omging. Ik heb een arm losgekregen en ik begon hem op z’n armen te slaan om me los te laten. Want ik was nu aan het hyperventileren. (Trouwens ik heb al eens eerder zo’n reactie gehad, nadat m’n stiefmoeder me een klap in het gezicht gaf en m’n vader hield me vast, omdat ik toen furieus was.) IK WEET HET, HET VALT NIET GOED TE PRATEN. GEEN GEWELD GEBRUIKEN, MAAR HET IS EEN SOORT REACTIE VAN JE LICHAAM!
Terug komend op het verhaal, ik ben uiteindelijk toch op m’n kamer gekomen. Waarna m’n vader me achterna liep en zei dat ik maar moest opdonderen en dat ik ongewenst ben.
Toen heb ik m’n schoenen gepakt en ben weggegaan in de stromende regen, ik moest afkoelen. Ik woon er nog maar net, dus ik heb niemand om heen te gaan. Dus ik ben rondjes om ons dorp aan het lopen geweest, waarnaast ik m’n oma (waarbij ik heb gewoond)en m’n vriendje heb gebeld om van me af te praten. Ik ben na 3 uur weer terug naar huis gegaan.

Ik wilde de ruzie even delen. Maar waar ik het meeste mee zit is dat mijn vader zo veranderd is in deze maand.
Hij heeft geen eigen mening meer, hij loopt dom achter m’n stiefmoeder aan, hij heeft geen tijd meer voor mij (hij gaat alleen met haar), helpt me niet meer, zegt geen goedendag o.i.d.
Mijn vader is zichzelf niet meer en ik weet zeker dat het door m’n stiefmoeder komt.
Ook heb ik vreselijk het gevoel dat ik niets meer goed doe. Alleen de negatieve dingen van mij worden besproken en dat zijn ook vrijwel de enige dingen die ze zeggen als ze met mij in één ruimte zijn.
Voorbeeld:
Ik ruim niet alles meteen op. Worden ze super boos en word ik de grond ingetrapt. Als ik het meteen opruim, dan ben ik ineens arrogant en word ik alsnog de grond ingetrapt.
Nog een voorbeeld:
Ik mag geen weerwoord hebben. Als ik dit heb worden ze boos en dan is het huis te klein. Als ik niets zeg als er niets wordt gevraagd in een ruzie, dan krijg ik precies dezelfde reactie.
Ook met alle foute dingen in huis wordt er meteen naar mij gewezen, terwijl ik het niet heb gedaan. Laatst lagen er sokken in elkaar gevouwen in de wasmand. Komt m’n stiefmoeder eerst naar mij toe, terwijl het duidelijk die van m’n pa zijn.
In een ruzie of discussie heb ik een duidelijk onderbouwde mening (zit in debatteam) en ben niet snel van standpunt te veranderen. Dit zint haar niet. Als ze zegt die steen is paars, maar het is een groene steen. Dan zeg ik gewoon die is groen. En dan ben ik brutaal.
Met familiefeest had ik de kop dwars staan en ging niet mee. Iedereen vroeg waar ik was. Zou mij echt niet uitmaken, heb me prima vermaakt. Maar ze kwam binnen voor een gesprek met mij: Als ik stoer was dan *blablabla (weet niet meer)* Dus ben je stoer vroeg ze. Ik zei Hoezo? Stiefmoeder: Je wil altijd weten waar het vanaf hangt en of het bij jou in het straatje past. Dat haat ik nou zo! Dus ben je stoer? Ik zeg Nee, dan ben ik niet stoer. Waarop ze zegt Dat ik een misselijkmakend kind ben en nog veel meer dingen.
En tot slot door de vriendin van m’n vader is de band tussen mijn vader en mij ook hatelijk geworden, hier baal ik echt van. Dat hij haar boven mij kiest (heb al tegen hem gezegd, ontkent alles). Ik baal er gewoon van.
Moest even m’n ei kwijt en ik hoop dat jullie tips hebben. Ik zit er echt doorheen. Elke dag 2 à 3 keer ruzie 7 dagen in de week. Ik begin nog meer fysieke klachten te krijgen.
Oja, ik moet naar een psycholoog van m’n vader, dit ga ik niet doen. (Voordat jullie het voorstellen). Want dit wordt al m’n 14e. Als het bij de 6e niet lukt waarom dan wel bij de 14e?

Lieve groetjes,
Vera

(Sorry dat het verhaal door elkaar loopt en dat je het daardoor niet kan snappen).