Beste allen,

Met moeite en al heb ik eindelijk gekozen om naar de kinderpsycholoog te gaan. Ik heb een vriend en soms hebben we ruzietjes (jaloezie, dacht ik). We hadden enorm veel ruzietjes om 1 persoon. Vandaag kwamen we samen erachter dat het helemaal geen jaloezie was en ik er juist maar alleen om draaide. Ik schrok hier zelf enorm van, want zelf had ik het niet door. Waar het wel om draaide en wat ik al ruim 7 jaar verborgen hield is dat mijn pa een hoerenloper is. Ik kan het niet aanzien dat mijn ma elke keer er zo kapot van is. Ook heeft hij ooit tegen mijn ma gezegd dat hij beter kon trouwen met n andere vrouw. Dit doet mij zo’n pijn elke keer. Ik kom uit een gezin met 2 broers een pa en een ma, ze zijn nog niet gescheiden. (Dat wil ik t liefst ook niet eigenlijk, maar ook weer wel). Ooit heb ik tegen mijn ma gezegd dat ik dat scheiden van hun echt niet wil, dus houdt ze er rekening mee. (Denk ik?) Ze praat er veel over via Skype met mijn tante.. mijn pa is trouwens ook zo’n persoon die t tegen iedereen verteld wat voor dingen hij doet met andere vrouwen..
het kwetst me zo enorm… ik heb er zoveel moeite mee.. het doet me zo’n pijn.

Mijn psycholoog zegt dat het beste is om ermee te praten i.i.g. met mijn vriend. Want anders raak ik mensen kwijt die ik niet wil kwijt raken.

Ik heb er zoveel moeite mee en kan janken en wil t liefst niet huilen waar mn vriend bij staat. Ik ben ook bang dat hij raar over mIjn familie denkt.

Ik snap dat dit verhaal veel is op elkaar gestapeld.. maar ik heb dit 7 jaar verborgen gehouden dus als jullie nog vragen hebben kunnen jullie dit stellen, als het nog onduidelijk is. En natuurlijk hoop ik tips te kunnen krijgen.

Kus.