Lieve (gescheiden) ouders,

Jullie hebben zojuist of een tijdje geleden wellicht de belangrijkste beslissing gemaakt uit jullie leven, maar in ieder geval de grootste beslissing in het leven van jullie kind(eren). Een besluit dat zij de rest van hun leven mee zullen dragen en waaruit zij zelf keuzes gaan maken.

Mijn ouders hebben dit gedaan toen ik acht jaar oud was en misschien kan dit jullie helpen.

Allereerst: denk niet dat je jouw kind niet kan verliezen. Een liefde van een kind is onvoorwaardelijk, maar niet onbegrensd.

Mijn vader kent me niet meer. Hij heeft me tot mijn 16e meegemaakt, maar hij weet niet meer wie ik ben. Hij weet immers niet waar mijn hart sneller van gaat kloppen, welke dromen ik heb of welke talen ik spreek.

Dit is een keuze geweest vanuit mij zelf. Het kan wellicht nu lijken alsof je kind van je is afgenomen, maar wanneer je de vlam van hun liefde voor jou niet zelf hebt gedoofd zal het altijd weer ontwaken.

Ik kan je dit vertellen:

– Zet je kind(eren) op de eerste plaats. Dit kan makkelijk lijken nu je misschien nog niet verliefd bent of een andere keuze hebt, maar dit schijnt niet zo makkelijk te zijn. Echter jij hebt besloten om kinderen te krijgen en dus zal je de verantwoordelijkheid voor hun geluk moeten dragen.

– Je kind is geen trofee. Er is nog één ander iemand op de aardbodem die zoveel van je kind houdt als jij en dat is zijn of haar moeder/ vader. Het is dus makkelijk om die persoon te raken via/met het kind, maar degene die je hiermee het hardst raakt is het kind.

– Je kind leert wat jij laat zien. Je kan nog zo vaak zeggen dat je kind goed moet zijn en zich goed moet gedragen, maar als je kind ziet dat jij dat nog geeneens kan met de persoon waar zij zo van houden… Verwacht dan niet dat zij beter weten. Jij moet beter weten altijd.

– Jij bent de volwassene en zij het kind. Er verandert veel in jouw leven, maar nog veel meer in het zijne/hare. Alles wat zij immers tot dan kende is ineens niet meer. Dit zorgt ervoor dat ze dingen moet uitzoeken, aftasten en moeten uitvinden welke rol zij innemen in dit nieuwe geheel. Stuur ze, maar laat ze ook vrij om dit te onderzoeken.

– Je kind is zijn/haar evenbeeld. Alles wat jij zegt over zijn/haar moeder/vader zal ze/hij betrekken tot zichzelf. Allereerst omdat vader/moeder een onderdeel is van zijn/haar zijn en daarnaast omdat ze van hem/haar houden. Dit kan je niet kleineren of bekritiseren zonder te realiseren dat alles wat je zegt gevolgen heeft voor het kind. Dieper dan jij denkt.

– Je kind was er eerst. Heb je een nieuwe relatie? Gefeliciteerd! Ik hoop dat het alles is wat je wilde. Verander alleen niet zoveel met de relatie met je kind. Niet alles hoeft anders te zijn, omdat jij je nu anders voelt. Je nieuwe relatie is de visite en je kind heeft een permanente plek.

– Je kind heeft je nodig. Wees beschikbaar 24/7 voor je kind. Ouderschap is geen parttime werk ook al heb je nu een omgangsregeling. Daarnaast is het belangrijk om ook dingen samen te doen. Doe dingen met zijn tweeën. Je hebt nu wellicht minder tijd met je kind. Zorg dat je de tijd die je hebt samen benut.

– Leer je kind kennen. Zorg dat je alle facetten van zijn/haar leven kent. Laat je kind maar praten… Om te zorgen dat ze het gevoel hebben dat ze alles kunnen zeggen: wees positief over zijn/haar moeder/vader + familie. Het is een onderdeel van zijn/haar leven en dat onderdeel is even belangrijk als het onderdeel dat je direct met hem/haar deelt.

– Houd contact met de andere ouder. Het is misschien lastig, want je bent niet voor niets uit elkaar. Echter is contact zo waardevol. Alles is dan open en bespreekbaar, niemand kan tegen elkaar uitgespeeld worden en voor het kind zijn er mogelijkheden: o, als ik mijn schoolmusical, diplomauitreiking, bruiloft, etc vier, kunnen mijn ouders bij elkaar zijn in dezelfde ruimte zonder reden van paniek.

En als laatste: wees jezelf en blijf wie je altijd was. Er verandert al zoveel in het leven van je kind….

Ik wens je heel veel sterkte en geluk. Veel kracht en wijsheid. Maar bovenal: veel liefde! Voor jezelf, voor de ander, maar voornamelijk een gezamenlijke liefde voor dat geen wat jullie samen hebben gecreëerd: jullie zoon(s) en/of dochter(s).

Liefs,

Charlie