Lieve mensen,

Ik ben een jonge vrouw van bijna 25, heb een prachtige dochter van 9 maanden en een geweldige man aan mijn zijde. Gisteren heb ik het contact verbroken met mijn vader en iedereen die dezelfde achternaam heeft, ben er helemaal klaar mee. Ik wil mijn verhaal graag delen, hoop te horen dat ik er wel goed aan heb gedaan, hoe kan ik hiermee omgaan, alle pijn die hij mij gedaan heeft. Waar zal ik eens beginnen..
Op mijn 9e, wonend in Amsterdam, kwamen mijn ouders ineens met het nieuws dat ze gingen scheiden, dafuq?!, ik wist helemaal niet dat het zo slecht ging.. Ja ik was me er al van bewust dat me vader zoveel dronk en voor janlul op de bank lag na zijn werk maar ach, dat weet je helemaal niet op die leeftijd..

Binnen twee weken woonde ik met mijn moeder in Rotterdam bij mijn moeders nieuwe vriend, mijn zus die 4 jaar ouder is bleef bij mijn vader. Ik kan mij ook maar bepaalde stukjes herinneren of denk te herinneren, ik weet niet of ik dat op die leeftijd heb verzonnen of dat het echt zo is. Wat ik wel zeker weet, 5 jaar later, ik was toen 15, meerdere mishandelingen en een tweeling (mijn geweldige zusjes van nu 14 jaar) hebben mijn moeder en ik een contactverbod gekregen voor mijn toen stiefvader, wat een opluchting, vrijheid!

Niet kort daarna leerde mijn moeder haar huidige partner kennen, de meeste lieve, zorgzame, geweldigste persoon die je ooit kan voorstellen. Zijn hart is echt van goud! Wat ben ik blij dat ook ik hem in mijn leven heb ^^ op mijn 16e mee verhuisd naar Dronten, waar we nu allemaal nog wonen, super gelukkig. Maar ja.. Dan komen we op het stukje biologische vader..

Waar was hij? Heb 23 operaties ondergaan sinds mijn 7e, bij geen enkele is hij langsgeweest, een belletje was genoeg. Diploma uitreiking? Hij was er niet.. Verjaardagen werden niet meer gevierd.. Mijn moeder stuurde ons wel altijd daarheen wegens de bezoeksregeling, het is en blijft je vader zei ze. Weekenden waarin in het begin nog wel leuk hoor! Naar Walibi met hem en zijn nieuwe vrouw (top wijf hoor, nu niet meer), of we mochten alle lekkere dingen kopen in de supermarkt en lekker smikkelen, naar de film enz.

Maar dat was de grootste poppenkast, al die keren dat hij daarbij dronken was.. Met je 15 jarige dochter in de kroeg zitten.. Uithuilen op je puberdochters schouder omdat je het zo zwaar hebt, ja ja dronken.. Weet je nog? Die ene keer dat je mij ophaalde uit Rotterdam om daarna met 200km per uur op een stilstaande file te rijden, net gemist gelukkig.. Krijg nog een cadeautje van je. Ow Ow, weet je nog die keer dat je mij en mijn zus ophaalde van opa en oma, stomdronken, uiteindelijk opgepakt werd op de snelweg en dat wij met de politieauto weer naar opa en oma werden gebracht zodat mama ons kon ophalen terwijl jij in de cel zat..
Zo kan ik nog wel uren doorpraten..
Mijn vaders kant van de familie neemt hij mij sinds de scheiding kwalijk dat ik niet zoveel van me heb laten horen, dat is mijn eigen verantwoording vinden ze, ook al ben je een kind.. Ik heb vanaf van 16 tot 18e het contact toen al verbroken omdat mijn vader in een dronken bui mij hardhandig aanpakte en eiste dat ik op zijn schoot moest zitten.. Na me 18e ging het weer redelijk, hadden goed gepraat, maar bellen deed hij om de 2-3 maanden… Hij is heel vergeetachtig zegt hij.. Prima, als jij zo bent dan is dat maar zo..
Op mijn 22e leerde ik mijn man kennen, hij heeft zijn vader verloren in zijn jeugd, hij kon heel moeilijk begrijpen hoe mijn vader en zijn familie is.. Ik raakte heeeel onverwacht zwanger (kon geeneens kinderen krijgen), dus ja, heb de leeftijd, een goede hardwerkende vent, mijn opleiding verpleegkunde heb ik niet afgemaakt door ziekte.. Dus ze is welkom! 🙂 (btw, even opscheppen natuurlijk, ze is prachtig!) tegen die tijd was ik 24, mijn vriend vond dat we ons best maar moesten doen voor mijn vader en het contact, hij word tenminste opa.. Dus wie weet. Ik:’ is goed, maar, wacht maar..’
1.5 na de geboorte besloot mijn vader dat hij langs zou komen, strike 1, daarna zijn wij daar 3 keer geweest, hij niet meer hier..

Nu was het laatst vaderdag, hebben deze dag echt heerlijk gevierd met de kersverse papa 🙂 ik was vergeten mijn vader op te bellen.. Oops.. Nou.. Shit hit the ventilator.. Mijn stiefmoeder besloot op mijn status op Facebook te reageren:’ leuk he…? Vaderdag! Had je niet even kunnen bellen?? Was dat teveel gevraagd?? Waarop ik pedagogisch verantwoord had gereageerd: Dus mij publiekelijk voor schut te zetten vind je dan een prima oplossing? Het was ook teveel gevraagd ja, ik heb met mijn kersverse gezin er niet meer aan gedacht, na de geweldige dag die wij gehad hebben. Mijn moeder zeikt niet eens dat ik haar was vergeten op Moederdag, she know me..

Mijn vader meteen opgebeld en mijn excuus naar hem gemaakt, hij reageerde heel nonchalant. Dagen erna belde hij, om te vertellen dat ik zijn vrouw had moeten negeren en haar had moeten opbellen, ze is erg boos. Waarop ik aangaf dat dat misschien ook wel verstandig was, maar ja, wie de bal kaatst krijgt hem terug, ik blijf mezelf in een hoekje verstoppen. Hij vond dat ik het maar haar moest uitpraten, ook na alles wat ik geflikt heb vroeger?!!!!! Whut.. Ik heb niks gedaan.. Maar ok.. Als jullie daar gelukkig van worden dan ben ik als volwassen persoon wel bereid met haar te praten.. Ik ben nog nooit zo kinderachtig dood genegeerd, ik belde maar er werd wel opgenomen en toen weer opgehangen.. Had mijn vader een berichtje gedaan dat wanneer ze wilt praten dat je dat maar moet laten weten.. Hij vond het heel vervelend maar ze wil echt niet praten, hou heel veel van je, sorry schat..

Afgelopen maandag, had in het ziekenhuis een onderzoek voor baarmoederhalskanker, ze hebben 1/4 van mijn baarmoederhals weggehaald, er waren veel afwijkende cellen.. Pff wat een dag. Schrikken natuurlijk.. Maar mijn vader belde in de avond om mij te vertellen dat ze het enorm gezellig hadden gehad met zijn stiefzoon, ze waren uit eten geweest voor vaderdag, en ze hadden nog even gepraat en zijn vrouw heeft echt tijd nodig om alles te laten bezinken want ja, jullie hebben niks laten weten vroeger, en je was er ook niet op mijn 50e verjaardag enz. Enz. (50e verjaardag van mijn vader, ik had geen werk, geen school, geen huis, woonde bij mijn zus met gelukkig nog een studielening, had geen geld om daarheen te gaan, vroeg geld voor het treinkaartje welk ze 2 dagen met de zorgtoeslag terug zouden krijgen, kreeg ik een nee op.. Tja, dan houd het op) o ja, het telefoongesprek afgelopen maandag, hij vertelde dat dus, ik reageerde er een beetje laconiek op, gaf hem aan van mijn dag, Ow ja, dat is vervelend. Hij hing op met; maak je maar niet druk over Marlies, komt wel goed..
Komt wel goed?! Komt wel goed??! Waarom maak je mij nu zo kapot? Wat heb ik jullie ooit misdaan?? Ik was kwaad.. Laaiend.. Mijn vriend en dochter hebben dat moeten ontgelden, dag erna was ik het zat toen ik boos werd op het kapsel van mijn man, die was verkeerd geknipt.. Mijn moeder en mijn man zeiden dat ik het hele vader gebeuren moest laten liggen, maar dat kon ik niet.. Ik was laaiend.. Heb de telefoon opgepakt en heb hem opgebeld om hem uit te leggen waar hij ooit voor mij geweest is, wanneer ik hem nodig had, school kapot, werk kapot, operaties, mishandeling, Wajong enz enz. Waar was jij?! Ik heb gezegd dat ik het niet eerlijk vind van hem dat hij mij zo behandeld en dat zijn vrouw mij negeert als klein kind. Ik ben potverdikkeme een volwassen vrouw, een moeder, een vrouw van iemand.. Hij wou niet met mij in discussie gaan, waarop ik antwoorde dat hij dat juist wel moest doen, ik ben je dochter!! Hij wou er niet over praten.. Dus uitgelegd dat het tussen mij en mijn relatie in begint te staan en dat het dan hierbij ophoud.. Vond hij prima..

Ik heb altijd in relaties, als ik iemand dicht bij mij heb, dat ik cold feet krijg als het slecht gaat, pak me spullen en ben weg.. Heel veel relaties zijn daardoor kapot gegaan en dat verdiend mijn man echt niet, en mijn dochter niet, ik moet sterk blijven voor hun. Dus dan maar geen vader. Had mijn man toen al gewaarschuwd dat dit zou gebeuren, hij ziet het nu ook wel in. Maarja, zoals hij zei, ik heb geen vader meer, jij wel.. Maar eigenlijk heb jij er ook geen.. Klopt.. Ik heb er geen, alleen iemand die mij doelbewust probeert kapot te maken, keer op keer op keer..

Dan nog stukje opa en oma vaders-kant.. Opa heeft al 20 jaar een affaire naast zijn huwelijk, alcoholmisbruik, oma is geestelijk labiel, die laat het toe en ze spoort ook gewoon echt niet.. Zij had mij verwijder van Facebook want se hoorde niks van me en ze wilde als overgrootmoeder een foto van mijn dochter en die kreeg ze niet, onzin, dat heb ik u ook verteld, overgrootmoeder ben je als je je achterkleinkind ziet, en dat heb je sinds dat mijn dochter er is nog niet.. Geen 1 keer gezien, maar u kunt wel 6x per jaar op vakantie naar Spanje, Turkije, Griekenland, enz. Dus dat half uurtje rijden hierheen is een kleine moeite 🙂 ook zij vond het toen prima dat ik er klaar mee was.. Ben erg boos geweest, al dat gelieg, bedrog, rondgeneuk, alcoholmisbruik, ik heb plaatselijke schaamte die achternaam te hebben en ben blij dat mijn dochter jullie nooit zal leren kennen.. Andere mensen kapot maken omdat ze niet bij jullie passen, familie ben je voor het leven niet voor even.

Alles en iedereen die mijn achternaam heeft verwijderd en geblokkeerd, ook mijn vader en stiefmoeder.. Gisterenavond had ik een momentje van spijt, want hij heeft ook leuke dingen met mij gedaan, maar nu ik alles weer opschrijf (typ) word het me weer duidelijk… Ik kan niet met dit volk in zee, ze zijn gemeen..

Tuurlijk, ik ben ook niet altijd even leuk en lief geweest en heb ook echt wel wat steekjes laten vallen.. Maar hoe oud was ik?? Een kind.. Als volwassenen hadden hun beter moeten weten, niet ik…Vroeg mijn vader nog of hij überhaupt wel doorheeft hoeveel impact een scheiding heeft op kinderen… Geen antwoord, kreeg nog een berichtje dat hij weigert als zwarte piet bestempeld te worden…

Zucht.. Kan nog wel uren door typen.. Maar mijn eigen gezin en gezondheid gaat voor. Maar,.. HELP!!