Anoniem (14 jaar) in Mijn woonsituatie
hoe ermee omgaan?
hoi allemaal,
ik heb 5 dagen geleden te horen gekregen dat mijn ouders uit elkaar gaan… dit was (en is) echt een enorme schok, ik had dit echt niet verwacht! gelukkig is het geen vechtscheiding ofzo, maar wel lastig want mijn ouders hebben het superlang voor mij en mijn broertje verborgen gehouden. ik voel me best wel bedrogen hierdoor… Het ene moment ben ik boos, daarna vind ik afleiding en is het even weg, maar daarna komt het weer 3x zo hard binnen en besef ik hoeveel er vanaf nu allemaal gaat veranderen. alles lijkt ineens zo oninteressant en ik heb nergens zin in. Als ik alleen ben, wil ik met iemand zijn en als ik met iemand ben wil ik weer alleen zijn, als ik eet ben ik misselijk maar als ik niet eet heb ik weer trek etc…
gelukkig heb ik wel hele lieve vriendinnen, en mijn paard die superfijn zijn voor afleiding, maar toch blijft het altijd in mijn achterhoofd zitten… ik kan me nergens op concentreren, heb super hoofdpijn de hele tijd, ik eet niks, en ik slaap nu al 5 dagen achter elkaar 4 uurtjes maximaal…
heeft iemand tips hoe ik hier allemaal mee om moet gaan?
xxx
Beste Anoniem,
Wat stom en jammer dat je ouders gaan scheiden. Ik had ongeveer hetzelfde en natuurlijk was het een schok maar het beste is om erover te praten , met een juf of meester, je familie of zelfs vrienden. Als je dat niet zou willen doen moet er zien overheen te komen. Ik hoop dat je er wat aan hebt
Liefs S
Hallo anoniem, Bedankt voor jouw berichtje op ons forum! Wat vervelend om te lezen dat jouw ouders gaan scheiden. Zoiets is gewoon ook heel moeilijk. In het begin is het erg lastig om aan deze nieuwe situatie te wennen. Het wennen aan deze situatie kun je op verschillende manieren doen, maar het blijft natuurlijk erg moeilijk. Je kunt het best eens met jouw vriendinnen erover praten. Vertel ze wat jou dwarszit en misschien kunnen ze jou er wel bij helpen. Het is natuurlijk heel fijn als jouw vriendinnen jou kunnen helpen! Als je het best wel moeilijk vindt om erover… Lees verder »
hoi Anoniem, Wat erg allemaal, het lijkt me heel heftig om dat te horen op jou leeftijd. Ik vind het knap van je dat je hier over durft te praten. Ik snap dat dit een grote schok voor je is. Dat kan ook bijna niet anders. Aan de ene kant snap ik van je ouders dat ze het nog even geheim hebben gehouden. Dat heeft natuurlijk zijn redenen dat ze het bijvoorbeeld nog samen wilde proberen, of er nog niet overuit waren. Wat erg dat je er niet meer door kan slapen, eten, dat je hoofdpijn hebt, etc. Misschien moet… Lees verder »