mijn naam is Veerle en mijn ouders zijn deze zomervakantie 1 jaar gescheiden. eigenlijk was hun hele relatie net zoals een rotte appel. Mijn vader waardeerde mijn moeder werk niet en mijn moeder moest een huismoeder worden terwijl ze nog een prachtige toekomst voor zich had. Mijn ouders waren in totaal al 15 jaar getrouwd maar het was al veel eerder foute boel. Toen ik klein was rende ik bijna iedere avond stampend van de trap af omdat ik niet kon slapen door al hun geschreeuw. Daarna durfde ze de rest van de avond hun mond niet meer open te trekken naar elkaar. Toen mijn vader anderhalf jaar geleden uit huis ging om te kijken of afstand beter werkte wist ik het zeker. Mijn vader ging op datingsites en ontmoette al gauw een Portugese vrouw. Het heeft maanden geduurd voor hij ons dat vertelde maar ik wist het stiekem al. Ik had al een aantal maanden daarmee rond gelopen zonder dat iemand ervan wist. En toen gingen mijn ouder echt scheiden, het zat er aan te komen en ik leek er geen problemen mee te hebben totdat ze mij als postbode gingen gebruiken om lelijke berichten aan elkaar door te geven. Ik wist mijn vader en moeders kant en als 14 jarig meisje is je jeugd dan voorbij. Ik ben een tijd naar een psycholoog geweest omdat mijn schoolresultaten steeds meer achteruit gingen, wat niet werkte want ik leek oké. Na nog veel meer gedoe heb ik het besluit genomen om in mijn eentje voor 6 maanden naar Amerika te gaan. Zonder ouders, helemaal alleen. Ik zat daar wel met vrienden van mijn moeder en we praatten er bijna nooit over wat ik fijn vond. Ik ben nu weer thuis omdat er ook gedoe was in Amerika en ik niet langer kon blijven. Ik zit nu weer thuis, vaker bij mijn moeder dan mijn vader en het gaat prima met mij. Nog steeds niet echt met mijn ouders, maar als ik 1 ding heb geleerd is dat wel dat je nooit verantwoordelijk moet voelen voor wat je ouders je aan doen, want dat laat zijn littekens namelijk wel achter en het heeft enorme impact.