Sinds januari 2014 weer contact met mijn vader..
Sinds ik achter de waarheid ben gekomen over de vechtscheiding van mijn ouders.
Ben nu een vrouw van 30 en mijn ouders scheiden toen ik 2/3 jaar oud was..
Het contact met mijn vader is nog steeds erg lastig..
Een band na zoveel jaar opbouwen is moeilijk
We zijn allebei niet erge praters en vaak zijn er vele stille momenten..
Je wilt zoveel vragen maar je weet niet hoe je met sommige vragen moet beginnen..
Ook nu hij ernstig ziek is en het einde dichtbij komt..
Het zal geen maanden meer duren dat hij er nog is…
Ik had hem ook zo gegund dat hij zijn andere dochter en mijn broertje weer kon zien en vasthouden…
Helaas die willen niks met hem te maken hebben en geloven helaas de leugens die mijn moeder jarenlang ons heeft wijsgemaakt..
Het bewijs wat ik in huis heb, willen ze niet zien..
Ze blijven bij hun standpunt…
Mijn zus die 3 maanden terug haar 2de kindje heeft gehad en mijn vader dus opa is geworden voor de 2de keer en hij ze nooit zal kunnen vast houden..
Mijn vader kijkt vaak op de facebook van mijn zus en kijkt dan naar de foto´s van zijn klein kinderen.. zo pijnlijk om te zien dat hij ze nooit kan vasthouden, je ziet zijn verdriet zo erg.. dat heeft hij echt nooit verdiend. Nu ik heb vaak zie, en meemaak dan zie je echt geen kwaad in hem.. zo rustig dat hij over komt… Waarom maken ouders die gaan scheiden de andere ouder zo zwart bij hun kinderen om de ouder alleen maar extra te treiteren en niet nadenken dat kinderen beide ouders nodig hebben… Door deze ellende heb ik veel psychische schade opgelopen wat gewoon niet nodig was geweest als mijn moeder ons gewoon contact had laten houden met onze vader en geen nare verhalen had verteld hoe mijn vader zou zijn… Tijd dat ouders eens inzien wat voor ellende dit allemaal brengt