Sinds mijn ouders zich momenteel midden in een scheiding bevinden nadat mijn vader is vreemdgegaan, geloof ik niet meer in liefde. Mijn ouders kennen elkaar al sinds hun 15e, dat is ook hoe oud ik nu ben. Mijn ouders zijn altijd onafscheidelijk geweest, en wat er ook gebeurde, ze blijven van elkaar houden. Op het eerste gezicht zou je zeggen dat ze allesbehalve perfect voor elkaar waren. Ze waren totáál anders, maar dat vulden elkaar schijnbaar perfect aan. Ze hadden weleens kleine discussies, maar na een uur was alles weer goed.
Sinds mijn geboorte was ik altijd al gelukkig met hoe het thuis ging. Ik ging graag naar school, en kwam natuurlijk graag thuis omdat ik mama en papa had gemist. Al mijn vriendinnetjes hadden gescheiden ouders. Toen der tijd kon ik me niet voorstellen hoe dat zou zijn. Tot aan deze week. Sinds deze donderdag is alles veranderd.
Mijn moeder kwam erachter dat mijn vader haar heeft bedrogen. Momenteel weet ik niet meer dan dat, want dat wil ik ook niet. Diep van binnen weet ik de waarheid, ik wil het gewoon niet van de personen horen waarvan ik het meest in mijn leven houd.
Ondanks alles gaat het me na heel wat tranen toch goed af. Ik heb het geluk dat mijn ouders zo vriendschappelijk mogelijk met elkaar proberen om te gaan.
Op het begin stort je wereld misschien in, maar alles komt goed, je gaat er niet dood van. Je weet wat ze zeggen; ”what doesn’t kill you makes you stronger”, en dat is ook zo. Je wordt er alleen maar sterker van, en je leert hoe je moet omgaan met moeilijke situaties. Onthoud dat je niet de enige bent, en dat je er altijd over kunt praten, want praten is heel belangrijk.
Voor diegene die zich in dezelfde rot situatie bevinden: ik wens jullie heel veel sterkte, en ik vind het tof dat jullie je verhalen durven te delen!
Emilia