Daan (18 jaar) in Mijn familie
Mijn verhaal
Ik hou niet zo erg om te praten over al het gedoe met mijn ouders, maar ik heb nooit echt het gevoel dat mensen mij begrijpen als ik zeg hoe moeilijk het af en toe kan zijn en hoe een klap het is voor jou als kind om een scheiding van je ouders mee te maken.
Daarom plaats ik dit hier waar ik denk dat mensen het wel begrijpen, ik moet gewoon even mijn verhaal kwijt. Je hoeft het niet te lezen ik wil gewoon dat ik het verhaal eens in het kort heb opgeschreven.
Ik was een jaar of 4 jaar oud toen mijn eigen ouders uit elkaar gingen. Dit was voor mij en mijn zussen in die tijd erg verwarrend.
Maar gelukkig ging de scheiding niet met teveel ruzie.
Maar het zorgde er wel voor dat ik en mijn zussen wat minder zelfverzekerd waren.
Het ergste was dat met mijn ex-stiefvader waarmee me moeder later een reactie kreeg.
Mijn moeder had nog een kind met hem gekregen ze was een jaar of 3 (ik toen 10) toen we naar Noorwegen emigreerde. Dit vond ik toen de tijd al niet te leuk omdat ik natuurlijk alles moet achterlaten in Nederland.
Maar een maand of 5 later toen ik de ik me daar thuis begon te voelen ging het helemaal mis tussen mijn moeder en mijn stiefvader.
Hij was vreemd gegaan en wou me moeder verlaten.
mijn moeder was er kapot van. 1 maand lang hebben we iedere dag ruzies moeten aanzien, dingen die kapot worden gegooid, mijn zusje was vreselijk aan het huilen. We wisten echt niet wat we moesten doen als kind zijnde.
Na deze tijd zijn wij weer terug verhuist naar Nederland en kon ik weer alles achterlaten wat ik daar had opgebouwd
Ik ben zelf niet het persoon dat graag zijn gevoelens uit over dit soort dingen maar ik kan toch wel zeggen dat door deze ervaring ik een moeilijke tijd heb gehad die ook erg mijn sociale leven beïnvloeden.
Gelukkig ben ik er door positief te denken gewoon weer overheen gekomen zonder hulp.
Ik heb mijn plezier gevonden in spontaan zijn. Ik hou er van om andere mensen te laten lachen.
Ik sta nu ook heel positief in het leven maar toch zullen de herinneringen mij wel blijven achtervolgen
(zoals ik al zei, ik wou gewoon even mijn verhaal in het kort kwijt. Maar bedankt als je het toch hebt gelezen)
Hoi Daan, Ik vind het heel knap van je dat je je verhaal hier hebt op durven schrijven! Ik herken mijzelf heel erg in dat je zegt dat je niet graag je gevoelens uit over, in dit geval, de scheiding en dat je het gevoel hebt dat mensen je nooit begrijpen in hoe jij je voelt. Helaas zullen de herinneringen, bij ons allemaal, altijd iets zijn wat zal blijven achtervolgen, maar ik vind het super knap van je dat je door alles wat je meegemaakt hebt er toch overheen bent gekomen en je nu zo positief en spontaan in het… Lees verder »
Ha Daan, Dankjewel voor je berichtje! Ondanks dat je het niet fijn vindt om erover te praten ben ik wel heel blij dat je toch je verhaal hebt opgeschreven. Dat lucht toch ook weer op. Jij hebt echt wel een pittige scheiding achter de rug, zeker met een emigratie naar Noorwegen terwijl je 10 jaar was. Dan heb je toch een beetje een eigen sociaal leven opgebouwd met vriendjes van de basisschool. Op het moment dat je dan opnieuw een sociaal leven hebt opgebouwd en deze keer in Noorwegen, dan is het natuurlijk helemaal kut dat je weer terug moet… Lees verder »
Hallo Daan, Bedankt voor het delen van je verhaal hier! Dit mag natuurlijk altijd als je je ei kwijt wil (wat soms heel fijn kan zijn). Wat een pittig verhaal en wat moet dat inderdaad lastig voor je geweest zijn toen je ging verhuizen en weer terug verhuisd bent. Ruzie is nooit leuk om als kind mee te maken en ik hoop dan ook voor je dat dit nu helemaal over is! Ik vind het mooi om te lezen dat je zo positief in het leven staat. Dit is voor mij heel herkenbaar! Ik probeer ook altijd ondanks alles het… Lees verder »