Hallo allemaal,

Mijn ouders zijn nu bijna twee jaar gescheiden en ik vind dat het alleen maar ellende met zich meebracht. Mijn moeder had gelijk al een ander en ze verwachtte dat we er gelijk maar mee in zee zouden gaan.. Nou nee. Op een avond haalde ze me op uit werk en zei ze dat de dochter van haar nieuwe vriend bij ons was (nieuwe vriend? Dat wist ik niet eens). Ik ging helemaal door het lint en voelde me verraden omdat ze me niet alleen met een scheiding opscheepte maar ook verwachtte dat ik ineens happy family ging spelen met iemand die ik niet eens ken. Haar nieuwe vriend heeft het inmiddels al 3 keer uitgemaakt en ging in de tussentijd met andere vrouwen om maar toch beloofde hij terug te komen want hij hield zoveel van der, zei die. Nou.. Praten doen ze niet behalve via de telefoon(ookal zitten ze tegenover elkaar). Nou weet ze werkelijk alles van die dochter en zoon en is ze precies op de hoogte van wat die kinderen doen en hoe het gaat maar mij vraagt ze nooit hoe het gaat(terwijl ikzelf een voltijd studie doe die ik zelf betaal en het is niet niks hoor in combi met een scheiding). Oke, ja ik ben jaloers maar dat mag (het steekt me dat ze mij en mijn broers en zussen blokkeert op facebook en dat die kinderen de enigen zijn die kunnen zien of ze online is, of dat die kinderen wel vet veel slijmberichtjes krijgen en bij mij kan er af en toe een droog berichtje af..) Een half jaar geleden was ik dus met haar vriend en zijn zoon in één huis. Niet bepaald gezellig want hij heeft nog nooit echt wat gezegd. Op een gegeven moment moest ik alle troep opruimen en ik zei dat we dat ook met zijn allen kunnen doen(tafel afruimen), zowel mijn vriend als zijn zoon. De vriend van mijn moeder werd ineens heel kwaad en ratste alles van tafel en vloog met 120 km per uur de straat uit. Hij heeft mij nooit verklaard waarom en sindsdien heeft hij nooit meer een woord tegen mij gezegd. Ik pikte het gewoon niet dat hij op zijn luie kont kon gaan zitten en nog eventjes snel de laatste gehaktbal opvreet(terwijl de afspraak is dat ieder slechts een mag: Wat voor recht heeft hij om mijn moeders uitkering op te vreten?). Nou goed, ik kom daar niet meer als hij er is.. Dus alleen door de week 2 dagen en in de vakantie blijf ik bij mijn vader (terwijl ik mijn moeder wel mis zoals ze was, bezorgd en geïnteresseerd in ons).

Nou is mijn vader niet echt een beter verhaal.. Meestal zijn we bij mijn vader en daar laat iedereen de boel de boel en treed ik maar op als moederfiguur en maak dingen wel schoon. Dat wordt amper gewaardeerd want alsnog kan mijn pa alleen maar zeuren over wat ik moet doen of niet heb gedaan. Afgelopen zondag kwam ik thuis van een weekend rust(bij mijn schoonouders) en het eerste wat hij zegt : Waarom heb je de was niet van de lijn gehaald, nu is het nat! (nou misschien omdat ik net thuis ben van 15 km fietsen met tegenwind, nu huiswerk maak en mijn tas moet inpakken omdat ik deze week weer op 3 verschillende plekken woon? Wist ik veel dat die was er hing, dat zie je niet in het donker) Nu een aantal vriendinnen van datingsites later is hij alleen. S ochtend als we wakker worden, betrap ik hem elke ochtend weer op stiekem vieze zenders kijken op tv (hij staat dan nog op zender 657). Ook heeftmijn broertje letterlijk gezien dat hij keek.. Zo awkward!!! Confronteren lijkt me vreselijk maar nuwordt ik constant geconfronteerd met de puinzooi die mijn ouders achterlaten. Ze maken ruzie over geld en alles en communicatie gaat via ons of via de email. Ze zeuren ook over hoe afschuwelijk de ander zich gedraagt: Ik word er echt zo ongelukkig van! Wannee ik met ze praat.. Beginnen ze vaak weer over hun eigen verdriet.. Nooit is er gevraagt van goh, red jij het wel zo?

Hoe zorg ik ervoor dat mijn ouders weer rekening houden met ons en dat mijn vader ons niet per ongeluk confronteerd met genante zaakjes?!