Anoniem (14 jaar) in

Kan iemand helpen?

Ik ben heel blij dat ik de naam van deze website heb gekregen van mijn hulpverleenster, want ik moet dit echt kwijt.

Mijn ouders zijn gescheiden sinds mijn derde en sindsdien hebben ze altijd ruzie. Over de bezoekregeling, over geld, over alles wat je je maar voor kan stellen. Op zich raakte ik hier aan gewend, maar het ging steeds verder. Mijn vader begon slechte dingen over mijn moeder te zeggen, en andersom ook. Ookal probeerde ik ze te laten stoppen, het werkte niet.
Vanaf dat ik heel klein ben sloeg mijn vader mijn broer, waardoor ik bang van mijn vader werd. Hij heeft/had soms driftbuien waarin hij iedereen uitschold, en mijn broer en soms ook mijn zus sloeg. Tegen mij deed hij dat alleen nooit. Ik was 3 weekenden per maand bij hem en op mij was hij bijna nooit boos.

Toen ik in groep 6 zat vroeg mijn vader of ik bij hem wilde komen wonen als ik op de middelbare zou zitten, en uit angst voor hem zei ik ja.
Na een rechtzaak, en een hoger beroep kregen we het in groep 8 voor elkaar dat ik in de zomervakantie als ik naar de eerste zou gaan naar hem zou verhuizen, en om de week een weekend naar mijn moeder zou gaan.
Eerst vond ik het niet erg, want het leek me toch wel leuk. Ik maakte me geen zorgen om dat hij mij pijn zou doen; dat had hij immers nooit gedaan.
De eerste weken dat ik in de eerste klas zat gingen wel oke, ik had niet zo veel huiswerk en deed veel in het huishouden. Mijn vader had een tijdelijke baan, dus hij was ’s avonds vlak voor het eten thuis, en meestal kookte ik samen met mijn zus.
Maar voor mijn zus begon ook het schooljaar weer, en ze vertrok terug naar haar eigen huis. (Mijn broer en zus wonen op zichzelf, ze zijn eind twintig.)
Ze kwamen alleen in de weekenden thuis wat ervoor zorgde dat ik meer alleen was met mijn vader, en hij zijn driftbuien ook op mij af begon te reageren. Eerst met woorden, soms met slaan. In februari van dat schooljaar sloeg hij me een bloedneus. Hij deed me heel veel pijn met dingen die hij zei; ik heb het moeilijk gehad op de basisschool en dit hielp daar niet bij. Ik kreeg eetproblemen en begon met extreem afvallen rond november 2012. Ik stopte met eten en begon mezelf te snijden of op een andere manier pijn te doen als mijn vader me ergens de schuld van gaf, ook al wist ik dat het niet mijn schuld was. Ook kreeg ik zelfmoordgedachten door alles wat hij zei/deed. Ondertussen waren er rechtzaken bezig over alimentatie (geld) en bezoekregeling ect.
Zomervakantie 2013, na 1 schooljaar, trok ik het echt niet meer, en mijn moeder wist intussen alles omdat mijn beste vriendin, die ik alles pas een week voor de zomervakantie durfte te vertellen, mijn moeder had gewaarschuwd. Ik koos ervoor om niet meer terug te gaan naar mijn vader, en kreeg dit voor elkaar na een kort geding (een soort snelle rechtzaak) maar erg prettig was het niet.

Nu is het dus een jaar en ook weer 2 rechtzaken later, de eet/snij/zelfmoordgedachten heb ik onder controle door hulp van een maatschappelijk werkster, maar mijn vader en ik hebben vrijwel geen contact meer en mijn broer, zus en ik ook niet.

De enige die me zou kunnen begrijpen is mijn kleine broertje, maar hij is overleden toen hij nog klein was. Ik mis hem heel erg.

Ik zou blij moeten zijn dat het jaar bij mijn vader nu al zo lang voorbij is, maar dat ben ik niet. Ik voel me zo erg alleen omdat niemand uit mijn omgeving weet wat ik doormaak, al proberen ze het wel te begrijpen. Ik hoop dat er iemand begrijpt wat ik bedoel of tips voor me heeft hoe ik me weer beter kan voelen, want ik wil zo graag gewoon een keer echt kunnen lachen; niet om mensen te overtuigen dat het goed met me gaat, maar omdat het dan ook echt goed gaat.

Alsjeblieft, kan iemand me helpen?

Op de hoogte blijven
Laat het mij weten wanneer er
guest

2 Reacties
nieuwste
oudste meest gestemd
Inline Feedbacks
View all comments
anoniempjee:)
anoniempjee:)
9 jaren geleden

Lieve annoniem. Ik las je bericht en was best geschrokken. Wat een nare tijd heb jij achter de rug. Mijn ouders zijn ook gescheiden. Ze maken ook ruzie over veel dingen maar vooral over mij en over wat ze willen. Ik woon bij mijn moeder ik had geen keus bij wie ik ging wonen omdat ik nog geen 3 jaar was. Nu ben ik 14 en ik woon nog steeds bij mijn moeder. Maar laten we het niet over mij hebben. Ik heb veel respect voor jou en ben hartstikke trots op jou en dat meen ik echt. Ik begrijp… Lees verder »

Evi
Evi
9 jaren geleden

Lieve anoniem, Wat heb jij ontzettend veel meegemaakt! Ik vind het heel erg wat jij allemaal hebt moeten mee maken en dat jij je nu zo alleen voelt. Het is begrijpelijk dat je (nog) niet blij bent dat het jaar bij je vader voorbij is. Dat heeft misschien wat meer tijd nodig. Er is natuurlijk zoveel gebeurd wat verwerkt moet worden! Ik vind het in ieder geval heel erg knap dat je jouw eet probleem en snij en zelfmoord gedachten onder controle hebt. Heel knap. Ik ken iemand met eetprobleem/ depressie etc. Dus ik weet hoe zwaar die strijd is.… Lees verder »