Aan iedereen die geen gescheiden ouders heeft en iedereen die wel gescheiden ouders heeft.
Aan de ouders die gescheiden zijn en aan de ouders die nog samen zijn.
Aan de ouders die het kind verwaarlozen en aan de ouders die het kind vertroetelen.

Ik ben Yara, ik ben net als heel veel jongens en meisjes een doodnormale tiener. Toch is er iets dat mij anders maakt.
Ik heb ouders net als ieder kind. Om precies te zijn heb ik gescheiden ouders net als veel kinderen. Maar ik heb geen normale gescheiden ouders.
Mijn ouders hebben een vechtscheiding.
Dat houdt ‘wonen bij een van je ouders’ in. Dat houdt ‘6 rechtszaken en en nog steeds niet goed’ in. Dat houdt ‘jezelf afvragen wie je kan vertrouwen en wie er liegt’ in.

Het is grappig want ik heb alles meegemaakt met mn ouders.

Ik heb ouders gehad die gelukkig waren en ik heb ouders gehad die ongelukkig waren.
Ik heb ouders gehad die samen waren en ik heb ouders gehad die gescheiden zijn.
Ik ben verwaarloosd en ik ben vertroeteld.

Na dit alles ben ik geen gelukkiger persoon.

Dus voor alle ouders die willen scheiden een tip.

Hou of je bek en doe alsof je gelukkig bent of scheidt goed.

En als je geen van beide wilt/ doet, denk aan de kinderen. Want een vechtscheiding maakt het kind geen gelukkiger persoon.