Hi allemaal!

Hoe gaan jullie om met vragen naar/voor stiefouders die op dit moment niet meer in jullie leven zijn?

Mijn vader kreeg toen ik 4 jaar was (twee jaar na de scheiding van mijn ouders) een vriendin waarmee hij ging samenwonen (en ik deels ook). Zij had drie dochters en ik vergelijk mijn jeugdsituatie samenvattend vaak als ‘Assepoester’. Ik werd achtergesteld in het gezin, vooral door mijn stiefmoeder. Zij verbood mij heel veel dingen. Ik heb hiervoor traumaverwerking gehad dmv ‘emdr’ sessies omdat ik last kreeg van hele realistische en afschuwelijke nachtmerries toen ik ongeveer 8 jaar oud was. Soms denk ik er vaak nog wel aan terug en zou ik mijn stiefmoeder nog willen spreken met de vraag ‘waarom’… Maar dan denk ik ook: wat levert mij dat eigenlijk op?

Hebben jullie hier ervaring mee en zo ja, hoe gaan jullie hiermee om voor jezelf?

Liefs, Amber