Ik woon al 9 jaar bij mijn moeder en stiefvader nadat mijn pa vertrok naar het buitenland,
nu heb ik van begin af aan al ruzie gehad met mijn stiefpa. Toen hij zelf een dochter kreeg, hadden we wel minder ruzie, maar naarmate ik ouder werd nam het toe. Hij (en mijn moeder trouwens ook) vindt dat ik niks te zeggen heb, geen eigen inbreng, ondanks dat ik zestien (bijna zeventien) ben. Vooral mijn stiefvader vindt dat hij het altijd bij het rechte eind heeft en omdat ik kind ben krijg ik nooit gelijk, hoe onredelijk het ook is. De situatie is al meerdere keren zo uit de hand gelopen dat ik het huis uit ben gezet en ergens anders overnacht heb.
Nu heb ik sinds 4 maanden een hele leuke vriend die ik heel graag veel wil zien. Hij is zelf de jongste van drie (ik de oudste van drie) en heeft een stabiele opvoeding zonder ruzie gehad. Hij vindt de opvoeding van mijn ouders ook niet redelijk en heeft het niet zo op mijn stiefvader vanwege zijn karakter. Nu het zomervakantie is brengen we het liefst al onze vrije tijd met elkaar door (wat niet altijd kan vanwege mijn onregelmatige werk) en zijn we voornamelijk bij hem omdat het daar rustig is. Nu werd ik gister, toen ik weer thuiskwam van hem, door mijn moeder aangesproken op het feit dat we zoveel bij elkaar willen zijn (, ongeveer vier dagen per week). Ze zei dat het niet normaal is voor een meisje van zestien en ik de aankomende vier dagen hem niet mag zien en thuis moet blijven. Dat vind ik heel moeilijk te bekroppen omdat ik bij hem mijn geluk in het leven vind. Aankomend schooljaar gaat hij studeren ver weg en kan ik hem hooguit nog in het weekend zien, daarom willen we nu profiteren van elk moment dat we samen kunnen doorbrengen. Ik heb al zo vaak gepraat met mijn ouders wat ik onredelijk vind en hoe we het kunnen oplossen maar er komt niks uit. Met mijn stiefvader is de band helemaal verpest, door de jaren heen heeft hij zo’n wrokgevoel naar mij ontwikkeld dat het met geen mogelijkheid meer te herstellen is. Ook hebben mijn moeder en stiefvader zoveel ruzie over mij dat mijn moeder overweegt om ergens anders te wonen. Over twee jaar kan ik pas het huis uit, maar op deze manier houd ik die twee jaar met geen mogelijkheid vol. Ik weet niet zo goed wat ik nu moet doen, mijn ouders proberen me heel strak in de hand te houden maar ik ben het gewoon niet met hun eens. Ze kunnen me niet dwingen en dat gevoel hebben ze wel. Wat is de beste oplossing