heei villa pinedo,

mijn ouders zijn gescheiden sinds mijn 2e en heb daar nog erg last van. inmiddels heeft mijn moeder een nieuwe man en mijn vader heeft nu net een kind van een andere vrouw. mijn vader is al 46…
met mijn stiefmoeder kan ik het echt niet goed vinden en weet niet hoe ik met mijn vader en haar om moet gaan. een jaar geleden werd ik depressief en schopte overal tegen aan. soms heb ik daar nog last van. toen ik hoorde dat mijn stiefmoeder zwanger was had ik net 2 weken besloten dat ik niet meer naar mijn vader wilde. de reden daarvan was dat ik 2 heftige ruzies heb gehad met mijn stiefmoeder waar de krassen in mijn nek stonden van haar nagels. ze leek wel bezeten zo boos was ze. en ze probeert mijn leven zwart te maken wat haar aardig goed is gelukt.. elke keer word ik zo boos en ook nu ik hier over schrijf komt die boosheid weer naar boven. ik mag mezelf niet zijn toen ik jonger was: mijn haar mocht niet los of moest gestyld worden, ik mocht geen makeup op, en er waren aparte regels en deed alles verkeerd. nu ze een kind hebben doet me dat elke dag pijn. ik doe de 2 klas nu opnieuw omdat het zo slecht met me ging. ik heb mijn vader een jaar niet meer gezien. vroeger zou het misschien kunnen zijn (ik weet niet of mijn vader het zo bedoeld heeft) dat ik seksueel misbruikt ben geweest. ik en mijn zusje (echte zusje) kunnen een paar dingen herrinneren dat mijn vader het grappig vond om dat velletje van zijn geslachtsdeel omhoog te halen. als ik dit ooit tegen mijn vader zou zeggen zou hij me haten. hij zou me kapot maken. ik houd op een of andere manier van mijn vader, maar na alles wat hij heeft geflikt bij mijn moeder en mij mibruikt zou hebben maakt me agressief en boos. een aantal dagen geleden heb ik gehoord dat mijn moeder een jaar na de scheiding is opgebelt en haar is verteld dat mijn stiefmoeder en vader al langer met elkaar omgingen. ik weet dus bijna zeker dat mijn vader is vreemdgegaan. mijn moeder is achtergelaten met 2 kinderen en ze was nog zwanger. ik weet gewoon niet zo goed wat ik moet doen. toen ik hoorde dat de baby er kwam was ik zo stil. de beetjes hoop die ik had dat mijn ouders nog van elkaar konden gaan houden was ineens weg. ik ben nog steeds verbaasd dat ik niet tekeer ging. nu de baby er is is mijn vader alleen bij haar. alles draait om haar, en ik word niet meer gezien of gevraagd of ik wil komen. ik heb een half jaar in therapie gezeten en mijn band tussen mijn moeder en ik is wel beter geworden en ik kan nu ook weer lachen, maar de boosheid van mijn vader en stiefmoeder blijft. door alle pijn ging ik mezelf pijn doen, dus er staan wel wat littekens op mijn arm. tegenwoordig scheiden er zoveel mensen, en mensen weten niet wat ze er mee kapot maken.. ik weet gewoon niet hoe ik met mijn vader en stiefmoeder om moet gaan.
hebben jullie tips?

groetjes Noa