Als je me echt zou kennen dan zou je weten dat…

Laten we beginnen met te vertellen wie ik ben. Ik ben 23 jaar oud, de oudste dochter uit een gezin van 5. Na de basisschool heb ik mijn vwo in afgerond en ben ik begonnen aan de universiteit en na driekwart jaar ben ik overgestapt naar het HBO.

Toch zegt dit alles niet zoveel over mij. Want als je me echt zou kennen dan zou je weten dat er geen mensen op de wereld zijn waar ik zoveel om geef als mijn broertjes. Na alles wat wij/zij hebben meegemaakt gun ik ze de beste toekomst die er voor mogelijk is en ik voel me machteloos dat ik die toekomst en zekerheid niet aan ze kan geven. Je zou weten dat ik bang ben dat ik niets voor ze kan doen. Dat ze aan de drugs zullen raken of de mooie kanten van het leven niet meer kunnen zien. Dat ze het gevoel hebben er alleen voor te staan, terwijl ik er altijd voor ze zou zijn, mochten ze me nodig hebben. Je zou weten dat ik ondanks dat in de ze geloof en zie hoe sterk en innovatief ze zijn. Je zou weten dat zij mij de kracht geven om zelf door te gaan en om zelf elke dag het positieve van het leven te kunnen zien.

Als je me echt zou kennen zou je weten dat ik ondanks mijn HBO titel, ik het gevoel heb dat ik niets voorstel. Dat ik niets heb bereikt en dat ik niets kan. Althans, niets dat mij een betere keuze maakt voor een baan, relatie of vriendschap dan iemand anders. Je zou weten dat ik het gevoel heb dat ik niets te bieden heb, alleen maar omdat ik uit een gezin kom dat al zo lang als ik leef aan elkaar hangt. Je zou weten dat ik zou willen dat ik iemand echt gelukkig kan maken, maar dat ik bang ben dat ik dit niet kan, omdat mijn schoonfamilie nooit de perfecte familie zal zijn en hij het maar met mij moet doen. Je zou weten dat ik daarom perfect probeer te zijn. Dat ik daarom kan overkomen als een control freak, maar dat ik alles wat ik doe eigenlijk doe om te compenseren voor dat wat ik jou niet kan geven. Een normaal gelukkig meisje, met een normaal gelukkige familie.

Als je me echt zou kennen dan zou je weten dat mijn moeder een probleem heeft met alcohol, maar dit zelf nooit zal toegeven. Dan zou je weten dat ik boos op haar ben, verdrietig om haar ben, maar dat ondanks alles ik nog steeds van haar hou. Als je me echt zou kennen dan zou je weten dat ik het wil loslaten. Dat ik voor mijzelf wil kiezen, maar dat ik het niet durf. Je zou weten dat ik bang ben dat ze er een einde aan maakt wanneer ik dat doe. Je zou weten wat ik bang ben dat ze een hekel aan mij krijgt en mij nooit meer zou zien. Je zou weten dat ik bang ben om nog een ouder voor een lange tijd of voor eeuwig te verliezen.

Als je me echt zou kennen zou je weten dat ik mijn vader zo’n 7 jaar niet heb gezien en dat ik hem elke dag van die 7 jaar heb gemist. Je zou weten dat ik ontzettend boos op hem ben geweest. Je zou weten dat ik hem heb verweten hoe mijn moeder er nu aan toe is. Je zou weten dat ik na 7 jaar hem weer zie. Je zou weten dat ik nog steeds van hem hou, maar dat ik niet weet of ik hem weer kan vertrouwen. Je zou weten dat ik bang ben dat hij opnieuw weg zal gaan.

Als je me echt zou kennen, dan zou je trots op mij zijn, dan zou je me knuffelen. Dan zou je mij vertellen dat het niet allemaal mijn schuld is geweest. Dan zou je zien hoe sterk ik ben geweest en hoe sterk ik probeer te zijn. Je zou mijn hoofd op mijn schouder leggen en zeggen: “Meisje, jij bent niet minder dan iemand anders, voor mij ben je meer.”