Sanne (32) in Vragen van ouders
Wat zit haar dwars?
Sinds een jaar zijn mijn ex en ik uit elkaar. Mijn dochter (5) en zoontje (2) zijn de meeste tijd bij mij. Nu vertoont mijn dochter sinds een paar weken raar gedrag. Heel prikkelbaar en oververmoeid. Op school valt het ook op dat ze oververmoeid oogt. Als ik er met haar over probeer te praten geeft ze aan dat ze niet naar papa wil want daar is charlotte altijd. Charlotte is de nieuwe vriendin mijn ex en ze wonen sinds een paar weken samen. Ook geeft ze aan dat ze wil dat pap weer bij ons komt wonen.
Echter als ze dan bij haar vader is oogt ze vrolijk en blij, alsof er helemaal niets aan de hand is. Wat zou haar dwars kunnen zitten en wat kan ik voor haar doen? Groet sanne
Beste Sanne,
Wat vervelend dat jullie dochter prikkelbaar en oververmoeid is. Een jaar na de scheiding is het heel normaal dat een kind nog druk bezig is met het verwerken van de situatie. Bij mij duurde het zelfs wel een paar jaar voordat ik er helemaal aan gewend was en er geen verdriet meer om had. Het is natuurlijk ook extra moeilijk als er een nieuwe partner is. Ik moest best wel even een tijdje wennen aan de nieuwe vriendin van mijn vader. En ik had vaak niet zo’n zin om erheen te gaan, maar als ik er was dan was ik altijd heel blij om mijn vader weer te zien. Het zou ook kunnen zijn dat ze haar vader mist in de tijd dat ze bij jou is, de overgangen kunnen ook moeilijk voor haar zijn. Misschien is het een idee om te kijken of zij hier zelf iets over kan zeggen? Door bijvoorbeeld een tekening te maken van het nieuwe gezin, wie weet dat ze dan uit zichzelf ook iets vertelt. Mijn ouders praten er nooit zo over en dat heb ik erg gemist.
Hopelijk heb je hier iets aan!
Liefs Pascalle
Lieve Sanne,
Bedankt voor het stellen van je vraag op het forum! Ik hoop dat wij je met onze ervaringen een beetje kunnen helpen (:
Ik herken me wel een beetje in jouw dochter, ik ben bij mijn vader vaak ook vrolijker dan bij mijn moeder. Ik vind het lastig uit te leggen, maar dit komt denk ik voornamelijk doordat mijn vader meer rust geeft in mijn hoofd door niet te oordelen over hoe ik denk over dingen rond de scheiding. Als je rust hebt in je hoofd, is het makkelijker te focussen op school, slaap je beter, en ben je over het algemeen gezelliger. Het helpt dus denk ik best wel in deze momenten die best zwaar voor je dochter zijn, lief tegen haar te zijn en haar de ruimte te geven een eigen mening te vormen over de situatie. Af en toe ook eens vragen wat zij nou van bepaalde dingen vindt.
Ik was wel iets ouder dan jouw dochter, en ik begreep de situatie al ongeveer. Misschien is het eerst een idee haar duidelijkheid te geven over wat de scheiding precies is en wat het inhoudt? Ik vond dat erg prettig toen mijn ouders net gescheiden waren.
Misschien kan je dat, zoals Demi zei, via een boekje oid doen. Ik denk dat dat heel verhelderend is!
Veel succes en liefs,
Emmeline
Hoi Sanne, dankjewel voor je berichtje op het forum. Fijn dat je deze vraag hier stelt. Het lijkt me als ouder inderdaad een verwarrende situatie en ik snap goed dat je je zorgen maakt om haar oververmoeide en prikkelbare gedrag. Ik kan me als kind van gescheiden ouders wel verplaatsen in je dochter. Ik was een paar jaartjes ouder dan jouw dochter toen mijn ouders gingen scheiden, maar bij mij merkten mijn ouders ook na ongeveer een jaar dat ik ergens heel erg mee zat. Ik miste mijn vader, want nu hij een nieuwe vriendin had begreep ik pas echt dat hij niet meer terug zou komen. Tot die tijd had ik eigenlijk wel stille hoop gehad dat het goed zou komen (dat vertelde ik overigens tegen niemand). Dan kon ik als kind mijn vader er nog bij inbeelden als ik bij mama was en andersom. Maar nu er een nieuwe relatie bij kwam kijken, was er geen plek meer voor mijn moeder. Ik vond dat zelf heel erg en confronterend en maakte me daar veel zorgen om, want nu kwam het echt niet meer goed. Bij mij kwam dat er ook uit door oververmoeidheid, o.a. op school. Ik heb toen van de meester een boekje gekregen over gescheiden ouders en hun eventuele nieuwe partners/stiefkinderen en ben dat gaan lezen om het meer van een afstandje te begrijpen.
Soms was ik dan ook verdrietig bij mijn vader, maar soms net zoals jouw dochter vrolijk en blij. Ik gedroeg me toen vrolijk en blij omdat ik mijn vader erg had gemist bij mijn moeder thuis en hem graag wilde zien, waardoor de blijdschap overheerste (ik was meer bij mijn moeder dan bij mijn vader dus moest hem ook langer missen). Maar als ik dan weer bij mijn moeder was, werd ik verdrietig omdat hij er niet meer bij was in ons oude huis. Misschien dat het bij jou dochter ook zo werkt. Dat weet ik natuurlijk niet zeker, maar ik hoop dat je door het delen van mijn ervaring misschien wat meer zicht hebt op wat er in haar hoofdje om kan gaan.
Wat ik toen fijn vond wat mijn moeder kon doen om mij te steunen, was vooral begrip tonen en lief voor me zijn als ik papa miste. En bijvoorbeeld ruimte geven om hem een keertje te bellen. Maar ook duidelijkheid over dat hij niet meer terug bij ons kwam wonen. Zoals ik al zei zou een boekje dat geschikt is voor haar leeftijd kunnen helpen hierbij, tenminste dat hielp mij. Eentje die ik via Villa Pinedo ken en geschikt is voor kinderen van 4-6 jaar is “De prinses die droomde van aardbeien” van Tineke Toet. En er zullen vast nog meer boekjes zijn. Wat me voor jou als ouder fijn lijkt, is dat je kunt weten wat er omgaat in het hoofd van je kinderen en er daardoor écht voor ze kunt zijn. Villa Pinedo heeft daarom een online training voor gescheiden ouders ontwikkeld die handvatten en inzichten biedt om jou en je kinderen zo goed mogelijk te begeleiden tijdens en na het scheidingsproces, zodat je o.a. kunt bijdragen aan het geluk en welzijn van je kinderen. Er zijn verschillende hoofdstukken die goed passen bij de situatie die je hierboven omschreef, zoals de hoofdstukken “Veranderingen” en “Nieuwe partners”. Meer informatie vind je via deze link en onder het kopje “cursusaanbod”: https://training.villapinedo.nl/.
Ik hoop dat je wat hebt aan mijn berichtje. Weet dat je altijd opnieuw welkom bent op het forum!
Liefs,
Demi