Angel (49) in Vragen van ouders
Wat kan ik nog meer doen?
Ik ben moeder van 2 lieve kinderen van 15 en 18 jaar. Wie van jullie heeft er ervaring dat een van beide ouders de andere ouder consequent zwart heeft gemaakt en daarin is gaan geloven of druk heeft gevoeld om de keuze te maken om bij die ouder te gaan wonen en het contact met de andere ouder te verbreken. (Dit wordt ook wel Parental Alienation Syndrom genoemd.) Ik heb begrepen dat juist zachtaardige, onzekere kinderen daar gevoelig voor zijn en pas op latere leeftijd zijn gaan begrijpen /inzien wat er is gebeurd en te kampen hebben met depressie en / of schaamte om de draad van contact en herstel weer op te pakken. Ik zie mijn zoon (de oudste) al lange tijd niet meer. Hij heeft elke vorm van communicatie met mij en zijn zus geblokkeerd en wij weten niet waarom. Wij laten weten d.m.v. post / email dat de deur open staat en wij graag contact willen. De weinige signalen die hij stuurt zijn vaak agressief waardoor we ons zorgen maken om zijn psychische welzijn omdat het contact tussen ons altijd hecht is geweest.
De vader van de kinderen heeft het contact met onze dochter verbroken nadat ze hem in een brief gevraagd had om te stoppen om mij zwart te maken. Wat kan ik nog meer doen, dan alleen de deur voor mijn zoon open houden, zijn keuze te respecteren en me te distantiëren van de strijd die mijn ex met mij wil voeren via de kinderen? Deze ongezonde situatie kent alleen maar verliezers en dat vind ik verschrikkelijk verdrietig voor mijn beide kinderen. Ik heb er alles voor over om dit te laten stoppen. Contact met de vader is niet mogelijk. Heeft een van jullie tips om toch op een veilige constructieve manier in contact te komen met mijn zoon? Ik realiseer me dat deze situatie niet eenvoudig is, daarom luister ik graag naar jullie wijze woorden / ervaringen waarmee ik mijn kinderen verder kan helpen.
Beste Angel,
Wat goed om te zien dat u zich zo verdiept hebt in de situatie waarin uw kinderen zich bevinden. Ik wist zelf niet eens dat dit een naam had… Allereerst wil ik zeggen dat ik het ontzettend mooi vindt om te lezen hoe u er tot nu toe mee omgaat: de keuze van uw zoon respecteren en u zich niet laten uitlokken door uw ex. Dat zal uw dochter vast enorm waarderen.
Ik zelf heb eigenlijk hetzelfde meegemaakt als uw dochter, al dan in mindere maten: mijn vader maakt mijn moeder contstant zwart en daar had ik ontzettend veel last van. Daarom heb ik hem gevraagd om daar mee te stoppen, maar die wens heeft hij niet gerespecteerd. Hij zocht constant die grens op waardoor hij me juist van hem wegduwde en juist dichter bij mama kwam, terwijl hij met die zwartmakerij natuurlijk het omgekeerde hoopte te bereiken. Gelukkig heeft hij het nu eindelijk door en kan ik weer normaal naar hem toe, maar ik snap dus heel goed hoe het is voor uw dochter. Ik vind het ontzettend goed dat ze die brief heeft geschreven, jammer dat uw ex daar niks mee heeft gedaan… Ik denk dat het voor haar nu vooral belangrijk is dat u er voor haar bent. Vraag eens hoe het met haar gaat, probeer haar aan te moedigen om erover te praten (maar als ze dat niet wil, respecteer dat dan ook). Als het slecht gaat met de ene ouders is het alleen maar ontzettend fijn als de oudere ouder er alles aan doet om je je op je gemak te voelen, om je emoties te verwerken en die voor je klaar staat. Dat heeft mijn moeder altijd gedaan en onze band is sterker dan ooit. Wellicht kan ze over een tijdje, als ze daar aan toe is, het contact met haar vader weer proberen op te pakken. Dan is de situatie wat bekoeld en ligt die brief misschien wat minder gevoelig. Hopelijk kan ze zo langzaam weer contact opbouwen, als dat is wat ze wil tenminste.
Wat uw zoon betreft geldt denk ik wel hetzelfde. Ook dat heeft gewoon tijd nodig. Ik vind het heel goed dat u de deur openhoudt en de keus bij hem legt. Persoonlijk denk ik dat dat het beste is: ruimte bieden en zijn keuze respecteren, maar toch ook af en toe laten weten dat de deur open staat. Ik vind het wel heel heftig dat hij ook zijn zus verstoot, dat heb ik zelf niet meegemaakt en ook mijn beste vriend die geen contact heeft met zijn moeder is wel altijd bij zijn broer gebleven. Helaas kan ik daar dus niet vanuit ervaring over spreken, maar ik denk dat voor uw dochter ook hetzelfde geldt: haar broer ruimte bieden maar wel laten zien dat ze er nog is als hij dat wil. Hopelijk heeft hij na een tijdje zijn emoties een plek kunnen geven en staat hij dan weer open voor contact.
Blijf vooral doorgaan met wat u doet, ik snap dat het niet altijd even makkelijk is, maar het is wel ontzettend fijn voor uw dochter. Laat u zich niet op de kast jagen door uw ex en laat zien aan uw dochter dat u er voor haar bent.
Succes en sterkte!
Liefs, Amélie
Lieve Angel. Wat zit u in een hele nare situatie! Het lijkt mij zo erg om een van je kinderen niet meer te zien. U heeft het over zwart maken en ik herken dat wel vanuit mijn situatie. Persoonlijk vind ik dat het is begonnen toen mijn vader een nieuwe vriendin kreeg. Daar voor kwamen mijn ouders nog gewoon geregeld bij elkaar over de vloer. Toen mijn stiefmoeder in mijn leven kwam, had ik een slechte relatie met mijn moeder. We hadden veel ruzies wat er toe leidde dat ik vaak de fiets pakte om naar mijn vader te gaan. Ook heeft hij mij een aantal keer opgehaald. Ik was toen denk ik 14 jaar en had eigenlijk geen flauw idee wat wel en niet goed was. Ik praatte bij mijn vader over mijn moeder, gewoon om mijn hart te luchten. Achteraf zie ik dat mijn vader heel negatief naar mijn moeder is gaan kijken en er veel lelijke dingen zijn gezegd. Jaren geleden zouden we op vakantie gaan naar Spanje. Mijn moeder, mijn stiefvader, mijn zusje, mijn vriend en ik. Mijn stiefmoeder zei toen tegen mij: waarom ga je mee op vakantie, jullie krijgen toch alleen maar ruzie. Op een of andere manier overtuigde mij dat en heb ik toen tegen mijn moeder gezegd dat ik niet mee zou gaan op vakantie. Dat stelde haar zo teleur, ze was heel verdrietig. Op neen gegeven moment is er een knop omgegaan bij mij dat ik dacht: waar ben ik mee bezig? Ik zie mijn moeder helemaal niet als een slecht persoon. We hebben veel ruzie gehad wat bij beiden littekens achter gelaten heeft, maar dat betekent niet dat ik haar als slecht persoon zie. Ik ben zo erg in iemand anders zijn mening gaan geloven dat het mijn eigen werkelijkheid werd. Aan de ene kant voelde ik mij zo stom, maar wist ik ook: ik was nog maar een kind. En als kind dacht ik altijd: alles wat volwassenen zeggen of doen is goed! Want, waarom niet? Ouderen geven altijd het goede voorbeeld, toch? Ik ben naar mijn moeder toe gegaan en heb gevraagd of ik nog mee mocht. We hebben samen gehuild en dat luchtte zo op. Vanaf dat moment ben ik anders gaan kijken naar zowel mijn moeder als stiefmoeder. Ik was zó blij dat iemand mijn ogen had geopend en ik mij realiseerde dat ik recht heb op een eigen mening en ik mijn eigen keuzes mag maken.
Ik hoop dat uw zoon dat zich ook snel zal realiseren. Zoals u zelf al aangeeft is het super belangrijk om uw zoon te laten weten dat de deur altijd open staat. Soms, wanneer we zo hard ons best gaan doen om mensen dichtbij ons te houden, stootten we hem/haar soms alleen maar verder weg. Wanneer hij er klaar voor is, laat hem weten dat hij meer dan welkom is om zichzelf te zijn. Ik hoop voor u dat in de loop van de jaren het contact tussen u en uw ex man verbeterd. En ik hoop ook voor uw dochter dat ze weer contact vindt met haar vader, als ze dat graag zou willen. Ik ben er van overtuigd dat je toch echt beide ouders nodig hebt.
Via deze link: https://www.villapinedo.nl/open-brief-voor-ouders/ komt u bij een brief die vanuit Villa Pinedo is geschreven aan alle ouders van gescheiden kinderen.
Mocht uw dochter, en/of zoon, dat fijn vinden, hebben wij bij Villa Pinedo ook buddy’s. Dat zijn jongeren met gescheiden ouders. Ze kan aan een van hen gekoppeld worden. Een Buddy luistert naar wat je te vertellen hebt. Hij of zij oordeelt niet, dus je kunt alles zeggen wat je wilt. Een Buddy heeft zelf ook gescheiden ouders en kan je helpen met lastige vragen. Hij/zij kan zich goed in jouw situatie verplaatsen en advies geven. De gesprekken gaan via een app. Je weet elkaars naam en kunt een foto instellen, verder is het vrijwel anoniem. Het kan een fijne en laagdrempelige hulp zijn. Een buddy aanvragen kan via deze link: https://www.villapinedo.nl/ik-wil-een-buddy/
Ik wens u heel veel succes en het aller beste voor u en uw kinderen. U bent altijd welkom voor meer vragen en/of tips.
Veel liefs Mandy