Sophie (34) in Vragen van ouders
Verwarring
Hallo allemaal,
Sinds een paar maanden zijn de vader van mijn kinderen (4 en 7 jaar) gescheiden. We hebben een co-ouderschap en het gaat eigenlijk best goed. We wonen dicht bij elkaar en de kinderen zien ons bijna even veel. Ook doen wij nog best veel dingen samen. Dat lijken de kinderen erg fijn te vinden en wij vinden het ook leuk om dingen te doen als gezin. Uiteraard spelen er nog best wel moeilijkheden tussen ons, maar die bespreken we als de kinderen er niet bij zijn.
Ook onze omgeving heeft hier een kritische kijk op, omdat zij vinden dat we de kinderen in verwarring brengen door veel samen te zijn.
Mijn vraag aan jullie is… zouden jullie het verwarrend vinden en hoop krijgen als jullie nog veel samen zouden doen?
En welke tips kunnen jullie mij geven in deze situatie?
Lieve Sophie,
Bedankt voor je bericht op ons forum. Goed dat je ons hebt gevonden en om tips vraagt!
Ik was even oud als uw jongste kind toen mijn ouders gingen scheiden. Ook zij hebben eigenlijk alles achter onze rug om besproken, en ik heb niks meegekregen van ruzies. Dit was ontzettend fijn, en ik vind het heel goed van jullie dat dit zo lukt! Ook wij kregen co ouderschap, maar deden nog veel samen met beide ouders. Mijn vader kwam nog elke week eten bij mijn moeder, en we deden nog veel met de familie waarbij beide ouders, en later ook hun nieuwe partners, bij waren.
Ik heb dit nooit als verwarrend ervaren. Het waren gewoon papa en mama, maar ik was me er goed van bewust dat ze niet meer samen waren. Echter, dit veranderde niks aan hun relatie met mij, dus ik vond het meer dan logisch dat ze nog samen dingen met ons deden.
Als je je afvraagt of dit voor je kinderen verwarrend is, denk ik dat je dit het beste aan ze kan vragen. Ook nadat mijn ouders vertelden dat ze uit elkaar gingen, vond ik het erg fijn dat ze af en toe vroegen hoe ik het vond, of mijn vriendjes het wisten en of ik nog vragen had. Ook als relatief jong kind konden we hier over praten, en hielp het om te beseffen dat ze wel echt uit elkaar waren. Dat we dan nog wel samen dingen deden stonden hier voor mij los van, en vond ik helemaal niet raar.
Wat betreft de omgeving, ik denk dat het het belangrijkste is dat het voor de kinderen goed is, en zolang jullie dit af en toe peilen en rekening mee houden, zal ook de omgeving dit inzien 🙂
Heel veel succes met alles,
Liefs,
Anne
Hallo Sophie,
Bedankt voor uw bericht op het forum. Ik vind het ontzettend mooi om te zien dat jullie zo goed rekening houden met de kinderen. U vertelt dat jullie de moeilijkheden bespreken waar de kinderen niet bij zijn, super goed!
U vraagt zich nu af of deze situatie, waarin jullie nog dingen samen doen als gezin, verwarrend kan zijn voor de kinderen. Zelf heb ik als kind best lang de hoop gehad dat mijn ouders bij elkaar kwamen, ik denk dat veel kinderen deze hoop hebben. Mijn ouders spraken elkaar nooit meer, we werden afgezet bij de poort als we ‘switchten’. Er was dus geen reden voor mij om hoop te hebben en toch had ik het. Als ik dus vanuit mijn eigen ervaring kijk zou het bij mij misschien wel voor meer hoop zorgen maar ik weet natuurlijk niet hoe dit voor uw kinderen is. Ik denk juist dat het fijn is dat jullie je verantwoordelijkheid als ouders nemen en elkaar niet afstoten. De enige tip die ik voor u heb is duidelijk blijven tegenover uw kinderen dat jullie uit elkaar zijn. U hoeft het niet dagelijks te vertellen, ze weten het al natuurlijk. Zou u aan uw kinderen kunnen vragen hoe dit voor ze is? Ik weet dat ze nog erg jong zijn maar verwacht dat ze hier op hun manier antwoord op kunnen geven.
Ik verwacht dat er nog meer jongeren zullen reageren en u nog meer tips gaat krijgen! Ik wens u veel succes en hoop dat u het juiste antwoord vind.
Veel liefs,
Nicole