jurgen (48) in Vragen van ouders

Praten over de scheiding

hoe krijg ik mijn zoon aan het praten over de scheiding en waar moet ik zijn?  hij wil jullie ook niet app.

4 reacties

  1. Merijn op 11 juli 2019 om 02:43

    Je moet hem niet dwingen om te praten of proberen hem te laten praten.
    dat zal hij zelf moeten doen het enige wat je zou kunnen doen is vragen wat hij nu aan zijn situatie fijn vindt en normaal zijn en niet teveel veranderen.
    Gewoon doen zoals je voor de scheiding deed want de daadwerkelijke scheiding is niet het moeilijks dat zijn de veranderingen van het normaal leven Dat is waar je als kind mee zit

  2. Nadine op 31 oktober 2018 om 11:07

    Hoi Jurgen, bedankt voor je vraag op het forum. Mijn enige antwoord is: Dwing hem niet tot praten als hij dat niet wil. Dat heeft geen zin. Ik ben zelf een enorme prater en heb er dan ook veel aan gehad om erover te praten, maar mijn broertje is meer een binnenvetter en deelt zijn gevoelens/gedachten niet snel. Over de scheiding van onze ouders dus ook niet. Hij was er wel om mij te troosten, maar zelf heeft hij er nooit veel over losgelaten. Voor hem leek dat prima te zijn en ook nu heeft hij er geen last meer van of zo. Ik zou dus alleen maar willen adviseren aan jou om je zoon de tijd te gunnen die hij nodig heeft. Natuurlijk kun je hem vertellen dat er mensen zijn waarmee hij kan praten of dat hij deze site kan bezoeken. Als hij daar behoefte aan heeft, zal hij dat doen. Door het op te dringen of te zeggen dat hij dat moet doen, zal het alleen maar averechts werken. Hij zal de scheiding misschien meer ‘in zichzelf’ een plekje geven, zonder daarover open te zijn naar anderen. Zoals ik bij mijn broertje heb gezien is dat ook prima. Ieder doet het op zijn eigen manier. Geloof me: als hij er behoefte aan heeft om erover te praten, zal hij dat echt doen. Soms vraagt mijn broertje nu (vijf jaar na de scheiding) ook nog wel eens dingen aan mij over onze ouders. Hij doet dat dus niet direct naar hen toe, maar is er wel mee bezig. Daardoor weet ik dat hij het aan iemand (in dit geval dus weleens aan mij) zal vragen als zijn behoefte daar ligt. Ik zou je zoon dus vertellen dat jij er voor hem bent als hij vragen heeft of iets wil delen, maar het daarbij laten. Zo geef je hem de ruimte om op dat aanbod in te gaan of er op zijn eigen manier mee om te gaan. Misschien duurt het nog jaren voordat hij er uit zichzelf over begint, maar dan is dat hetgeen waar hij mee geholpen is.
    Ik hoop dat je hier wat aan hebt,
    Liefs, Nadine

  3. Madelief op 30 oktober 2018 om 22:37

    Lieve Jurgen,
    Bedankt voor het stellen van je vraag. Ik kan me ontzettend goed voorstellen dat je als ouder wilt dat je zoon erover praat, en dat het frustrerend en/of lastig is als dit niet zo is. Mijn ouders zijn zelf gescheiden toen ik nog heel jong was, en het niet zo goed begreep. Ik heb er op latere leeftijd periodes wel en niet over willen praten. Dit had met name te maken met mijn eigen humeur, puberteit, en hoe het tussen mijn ouders ging. Wat voor mij heel erg heeft geholpen is dat mijn ouders mij niet pushte, maar wel altijd de deur open hebben gelaten. Soms door er echt naar te vragen, en soms door alleen te zeggen dat ik altijd vragen mag stellen als ik dat wil. De vraag “wat vind je van de scheiding”, vond ik altijd heel lastig om te beantwoorden. Wat meer werkte voor mij waren specifieke vragen, zoals “wat vind je van het heen en weer reizen”, of “hoe was het bij papa/mama”. Omdat het altijd zonder oordeel werd gevraagd, was dat makkelijker om te antwoorden.
    Mocht je meer tips willen, is het misschien wat voor jou om de online module “het gesprek” te volgen van onze training. Deze module richt niet alleen op het eerste gesprek waarin je vertelt over de scheiding, maar ook vooral op hoe je dit onderwerp verder ter sprake kan laten komen. De module en meer informatie hierover kan je hier vinden:

    https://training.villapinedo.nl/

    Ik hoop dat de deur open laten staan helpt, mocht je nog meer vragen hebben of advies van één van ons willen ben jij, en je zoon uiteraard ook, hier altijd welkom.

    Veel liefs,

    Madelief

  4. Charlotte op 30 oktober 2018 om 21:40

    Hey Jurgen,
    Allereerst wat fijn dat u ons gevonden heeft en dat u hier deze vraag stelt. Ik weet niet zo goed of ik u kan vertellen wat u moet doen of hoe u uw zoon aan het praten raakt. Ik weet niet hoe oud hij is en wat zijn reden is om er niet over te praten maar wat mij heel erg geholpen heeft bij de scheiding is dat mijn ouders heel veel geduld hadden. Ik had geen vrienden of vriendinnen met wie ik kon praten en de enige die echt neutraal naar mij konden luisteren waren mijn oma en mijn vriend. Met mijn moeder wilde ik niet praten omdat ik haar de schuld gaf, en mijn vader wilde ik niet nog meer verdriet doen. Ondanks dat u hier misschien hoopt een antwoord te krijgen denk ik dat het antwoord vooral bij uw zoon ligt. Hij zal als hij er klaar voor is wel met u willen praten.
    Ik hoop dat ik met mijn verhaal een beetje een kijk heb gegeven in hoe het voor een jongere is. Wat ik u verder nog zou aanraden zijn onze open brieven. Misschien dat als u deze met uw zoon door leest het gesprek op kan komen.
    https://www.villapinedo.nl/open-brief-voor-ouders/

    Lieve groetjes,
    Charlotte

Laat een reactie achter