Anoniem (29) in Vragen van ouders
Nog steeds geen band
Beste ouders/kinderen,
Helaas zijn ik en de moeder van mijn dochter niet meer samen, 2 weken na de geboorte koos zij ervoor om bij mij weg te gaan. Helaas met het resultaat dat ze mij ook het oudersschap ontnam. Nu 7 jaar verder heb ik nog steeds geen band met mijn dochter op kunnen bouwen, hoe graag ik dit ook zou willen. Natuurlijk wil ik er ook alles aan doen om mijn dochter weer in mijn armen te kunnen sluiten. Maar juist ben ik bang dat het problemen en stres ga veroorzaken. En dat is geen gezonde situatie voor mijn dochter (vind ik). Mij doet het in elk geval enorm veel pijn en verdriet. Ik heb al zo veel gemist en zal nog zo veel missen. Maar toch vraag ik mij af wat ik hier nu alsnog mee kan doen zonder al te veel stres voor mijn dochter? Ook al heeft mijn ex een nieuwe vriend en wordt deze beste man als vader gezien, ben ik wettelijk (en op DNA) gezien haar echte vader. En ik vind dat ze van mijn bestaan hoort te weten.
Beste Anoniem,
Bedankt voor het delen van je verhaal! Wat een ontzettend lastige en vervelende situatie, ik kan me erg goed voorstellen dat je dit erg veel pijn en verdriet doet. Omdat ik er geen ervaring mee heb vind ik het een hele lastige situatie om goed advies over te geven, maar ik wil je wel graag meegeven dat ik het heel fijn vind om te lezen dat je enerzijds er alles aan zou willen doen om je dochter weer in je armen te kunnen sluiten en anderzijds ook rekening wilt houden met hoe dit voor haar zal zijn. Zelf heb ik een hele tijd het gevoel gehad dat mijn vader geen moeite voor mij deed en weinig interesse voor mij had en dit heeft mij toen veel verdriet gedaan. Aangezien je dochter nog best jong is lijkt het mij persoonlijk het best om vooral druk proberen uit te oefenen op moeder. Ik heb er geen verstand van maar er moeten toch mogelijkheden zijn in een oneerlijke situatie als deze 🙁 Ik vind inderdaad ook dat je dochter het recht heeft om van jouw bestaan te weten, maar het zou wel het fijnst zijn voor haar als jij en jouw ex hierbij toch samen zouden kunnen werken. Mocht je hier geen mogelijkheden meer zien, dan zou ik me voor kunnen stellen dat je er uiteindelijk voor kiest om contact met haar zelf op te nemen om haar uiteindelijk te vertellen dat jij haar vader bent. Dit zal natuurlijk zeker stress opleveren voor haar, maar ik denk dat ik het zelf wel waard zou vinden. Ik zou mijn vader graag kennen. Verder denk ik dat het voor haar ook heel verdrietig is als ze er bijvoorbeeld op een andere manier achter komt dat jij haar echte vader bent en dat zij dan het idee heeft dat jij haar nooit hebt willen zien. Maar ik begrijp dat het voor mij als ‘buitenstaander’ misschien wel makkelijk praten is.
Ik hoop dat je iets aan onze reacties hebt en dat je uiteindelijk de kans krijgt om een mooie band op te bouwen met je dochter, heel veel succes met deze verdrietige situatie!
Liefs,
Zoë
Beste Anoniem,
Helaas komt wat jij nu meemaakt best vaak voor, en gelukkig komt er steeds meer aandacht voor. Het is absoluut niet de bedoeling dat de ene ouder de andere ouder bewust weg houdt van het kind. De ouder is vervolgens de wet juist verplicht om de band te stimuleren tussen ouder en kind. Je hebt het volledige recht om je kind te zien. De manier waarop je dit voor mekaar kunt krijgen is alleen erg moeilijk, vaak omdat de ex negatief op het kind in praat. Je zou via Facebook kunnen proberen contact te maken als ze dat heeft, of via een brief. Is het mogelijk om het gesprek met je ex aan te gaan en voor te stellen dat je je dochter een keer kan zien? Je hoeft niet perse meteen tegen haar te zeggen dat je haar vader bent, je kan eerst een band opbouwen en het daarna vertellen. Je zou ook op het internet kunnen kijken of er instanties zijn die kunnen bemiddelen in dit soort situaties.
Ik heb zelf niet in soortgelijke situatie gezeten als kind, maar ik kan me voorstellen dat als je jong bent je kan schrikken als je ineens hoort dat iemand anders je vader is. Ik zou dan graag rustig aan doen en samen wat leuke dingen doen om elkaar te leren kennen. Ik zou wel graag willen dat mijn vader er moeite voor deed om mij te zien. Ik denk dus dat je best een hoop mag/kan proberen om jouw dochter weer te kunnen zien. Niet alleen voor jezelf, maar ook voor je dochter. Zij zal er vroeg of laat toch achter komen dat haar stiefvader niet haar echte vader is. Het lijkt mij vervelender om dat op latere leeftijd pas te horen.
Ik hoop dat het gauw lukt, want het is zo zonde om zoveel verdriet te hebben terwijl het je eigen dochter is.
Liefs Pascalle
Beste,
Dankjewel voor je bericht op het forum! Ik hoop erg dat wij je in jouw situatie een beetje verder kunnen helpen!
Ik zal beginnen met vertellen dat ik het een moeilijke situatie vind omdat ik niet iets soortgelijks heb meegemaakt. Maar ik zou me wel kunnen verplaatsten in je dochter.
Ik ben het zeker met je eens dat ze van je bestaan hoort te weten, maar aangezien dat nu nog niet het geval is; lijkt het me wel handig om dat rustig aan op te bouwen. Hoe moeilijk dat me ook voor je lijkt.
Je zou bijvoorbeeld kunnen beginnen met een soort brief op te stellen waarin je over jezelf vertelt. Die kan je aan haar geven. Ik vind haar nog best jong, dus je zou ook haar kunnen opzoeken en vertellen over jezelf.
Ik denk dat je wel nog even moet wachten tot ze iets ouder is, zodat ze haar eigen keuzes kan maken en ze de situatie wat beter begrijpt. Maar het lijkt me wel belangrijk dat ze weet van je bestaan; aangezien jij de biologische vader bent, en ze ook hoort te weten dat jij contact met haar wil. Anders krijgt ze misschien negatieve gedachtes over je, wat denk ik totaal niet nodig is.
Ik hoop je een beetje geholpen te hebben.
Veel succes en sterkte, je kunt altijd nog een berichtje plaatsen,
Liefs Emmeline