Wendy (39) in Vragen van ouders
Moeite met wisseling
Een jaar geleden ben ik gescheiden van de vader van mijn kinderen. De kinderen wonen een halve week bij mij en dan een halve week bij hem. Vooral de jongste (4 jaar) heeft er moeite mee om steeds van huis te wisselen en dus ook van ouder. Afscheid nemen wordt steeds moeilijker voor haar. Hebben jullie tips hoe we haar hiermee kunnen helpen?
Beste Wendy,
Ik begrijp heel goed dat het lastig is voor de kinderne en dat het ook niet fijn is voor jullie als ouders bij het afscheid. Ik begrijp heel goed hoe uw dochtertje zich voelt. Mijn ouders gingen scheiden toen ik 6 jaar oud was en ik zag mijn vader maar om het weekend. Ik wisselde dus niet zo vaak van huis maar ik miste mijn vader enorm. Maar ik miste mama ook heel erg als ik bij papa was omdat ik het zo gewend was om haar veel te zien. Het afscheid vond ik altijd zo ontzettend moeilijk!
Het eerste wat voor mij veel uitmaakte was de manier waarop we wisselden. In het begin kwam mijn vader ons bij mama thuis ophalen en op zondag kwam mama ons bij papa weer ophalen. Het klinkt heel gek maar het gevoel dat de ene ouders ons bij de andere kwam halen was heel naar voor mij. Toen hebben we dat veranderd: mama bracht ons naar papa en papa bracht ons weer terug naar mama. Dat brengen voelde op de een of andere manier veel fijner: zovan hier ik geef ze weg aan jou ipv ik kom ze bij je weghalen. Klinkt misschien heel raar en kan ook heel goed zijn dat dat totaal geen rol speelt bij jullie maar ik wilde het toch even zeggen 😉
Wat voor mij ook heel erg hielp was om bij beide ouders echt een eigen kamer te hebben. In het begin had ik bij papa een hele saaie, onpersoonlijke kamer omdat we daar toch niet zo vaak waren. Hierdoor voelde het alleen niet als mijn kamer en voelde ik me niet zo thuis bij papa. Door beide kamers persoonlijk te maken en je kinderen een rol te laten spelen in de inrichting voelen ze zich in beide huizen thuis.
Wat hielp als ik de andere ouder miste was een klein dingetje dat me aan de ene ouder deed denken. Als voorbeeld had ik van papa bijvoorbeeld een kettinkje gekregen wat ik elke dag droeg. Dat gaf me het gevoel dat hij er toch een beetje bij was. Ook had ik op mijn nachtkastje bij mama een foto van papa staan en andersom. Hier moet je wel mee opletten want hoewel het voor mij heel fijn was, was het voor mijn broertje een constante herinnering dat de ene ouder er niet was en dat maakte het alleen erger.
Ook het gevoel van regelmaat is denk ik vooral voor kleine kinderen ook fijn. Bij beide ouders dezelfde bedtijd, en eenzelfde ochtend- en avond routine. Telkens op dezelfde dag van de week wisselen op hetzelfde tijdstip.
Als laatste is het vooral heel belangrijk voor een kind te voelen dat je niet alleen bent. Dat je ouders je helpen ne er voor je zijn. Ik was nooit een kind wat over mijn gevoelens praatte maar ik vond het heel fijn om te weten dat die mogelijkheid er altijd was: als mijn moeder me kwam instoppen wist ik dat dat het moment was waarop ik alles kon zeggen wat me dwarszat. Ook dat je de andere ouder mist. Dat is voor kinderen soms moeilijk om toe te geven omdat je als kind bang bent dat je de andere ouder daarmee kwetst. Laat dus zien dat ze zichzelf kunnen zijn en dat ze alles eerlijk mogen zeggen. Dat ze een dikke knuffel krijgen als ze de andere ouder missen en dat ze die af en toe ook van jouw telefoon mogen bellen als ze willen. Dat soort kleinen dingen zijn enorm belangrijk voor jonge kinderen. Ook het helpen bij het inpakken van de spullen. Aangezien ze bij beide ouders even veel zijn is het misschien fijn om bepaalde dingen in tweevoud te hebben zodat ze niet zo veel mee hoeven te nemen. Ik had daarnaast een geplastificeerd lijstje met de belangrijke dingen die ik kon afvinken zodat ik niks vergat en als ik dan weer terug ging veegde ik alle vinkjes weer weg om te zorgen dat alles wat ik mee had genomen ook weer terug ging.
Ik hoop dat dit een beetje helpt, succes!
Amélie
Beste Wendy,
Ik snap heel goed dat dit lastig is voor u kinderen . Zelf zat ik in dezelfde situatie de ene helft van de week bij mijn moeder en de andere helft bij mijn vader. Ik vond het daarom ook altijd erg lastig om tijdens die overgang afscheid te moeten nemen van een van mijn ouders. Wat mij altijd heel erg geholpen heeft is dat ik altijd eventjes mocht bellen of een berichtje sturen wanneer ik hun miste. Ook probeerde we altijd de halve week zo goed mogelijk af te sluiten door met zijn alleen nog even iets te drinken voor de overgang. Dat maakte het voor mij al iets makkelijker om afscheid te nemen, omdat het dan goed afgesloten is.
Hopelijk helpen deze tips ook bij u en uw kinderen. Ik wens u verder nog heel veel succes en geluk.
Groetjes,
Lisa