Anoniem (33) in Vragen van ouders
Moeilijke band met stiefkinderen
Hallo,ik ben een jonge stiefmoeder van 3 kinderen van 12.11 en 7 jaar. Mij en mijn man is ter ore gekomen dat mijn stiefkinderen mij niet aardig vinden. Dit is helemaal niet te merken in omgang met elkaar en het is hier vrijwel altijd gezellig. Ik heb veel voor mijn stiefkinderen over en vind het belangrijk dat ze zich thuis voelen. Ook ben ik bijna nooit streng. Oke ik bemoei me wel eens ergens mee maar het is toch ook mijn huis vind ik dan.zelf heb ik een beetje het idee dat de kinderen dingen tegen hun moeder zeggen om andere redenen dat ze niet positief durven te zijn. Ik ben me van geen kwaad bewust eigenlijk wat ik nu verkeerd doe uit een gesprekje kwam ook weinig bijzonders uit dus dat hebben we al geprobeerd. Het vervelendste vind ik van dit alles dat ik niet weet hoe ik me nu moet gedragen in mijn eigen huis.ben sowiso van plan ze meer naar hun vader te verwijzen en dan maar wat minder te regelen. Hebben jullie tips?
Hallo, ik heb ook een stiefmoeder en heb daar ook geen goede band mee. Uit mijn eigen ervaring denk ik dat het voor de kinderen inderdaad fijn is om bepaalde zaken naar de vader door te sturen.
Bijvoorbeeld toen ik in mijn kamer was kwam de vriendin van mijn vader om te vragen of ik de afwas wilde doen, ik vond het niet prettig dat zij dat aan mij vroeg omdat zij helemaal niet mijn echte moeder is en mij dingen kan opdragen, ik had liever gehad dat mijn vader dat deed.Ook denk ik dat als jullie met iedereen wat vakers wat leuks gaan doen de band zal versterken bijvoorbeeld gingen mijn vader, zijn vriendin, mijn broertjes en stiefzus en ik gingen een weekend naar een vakantiepark en het was enorm gezellig en op zulke momenten kun je ook veel beter praten met iedereen. Ik hoop dat je wat aan mijn tips had.
Groetjes Eva
Beste Anoniem,
Bedankt voor je vraag! Wat vervelend dat jij je niet meer op je gemak voelt in je eigen huis. Toen mijn vader een nieuwe vriendin kreeg, kon ik ook negatief over haar zijn naar mijn moeder toe. Ik durfde nooit tegen mijn stiefmoeder te zeggen dat ik het ergens niet mee eens was, dus kwam dat er na een weekend allemaal uit bij mijn moeder thuis. Nadat ik hier met mijn vader apart over heb gesproken, ben ik met mijn stiefmoeder in gesprek gegaan. Sinds dien kan ik haar goed begrijpen (en zij mij ook). Ik vind het erg mooi dat je verteld veel over te hebben voor jouw stiefkinderen en dat je je best doet de kinderen thuis te laten voelen. Misschien is het een idee om de kinderen te laten praten met je man? Daar kan ook veel uitkomen, omdat ze alleen met hun vader praten. Daarna zouden jullie met z’n allen in gesprek kunnen gaan en de dingen die dwarsliggen uitpraten. Een ander idee is om misschien met de moeder van de kinderen te praten, dan weet je wat er ongeveer is gezegd en waarom ze jou niet aardig zouden vinden.
Ik hoop dat je wat aan dit advies hebt!
Liefs,
Veronique
Hallo,
Wat vervelend voor jou. Bedankt voor je bericht hier op het forum.
Ik denk dat het inderdaad wel goed is om de kinderen naar de vader te verwijzen bij bepaalde zaken. Het is denk ik ook goed als je vanuit jou verder blijft aangeven dat je alleen het beste voor ze wilt hebben. Het lijkt me ook een moeilijke situatie voor beide partijen. Misschien kunnen jullie ook wat meer samen gaan doen, waardoor de band tussen jullie ook meer zal versterken. Dat heeft mij ook altijd erg geholpen en nog steeds. Hoe meer je samen doet, hoe beter het contact en de band. Zo leer je ook elkaar beter kennen. Ik hoop dat dit helpt en dat de kinderen zich na een bepaalde tijd ook anders zullen opstellen.
Ik wens je veel liefs,
Anne
Beste anoniem,
Bedankt voor het delen van je verhaal! Ik moet zeggen dat ik het gedrag van de kinderen zelf heel erg herken. Mijn vader heeft ook een vriendin en woont samen met haar. Eerst woonde ze samen in het huis waar wij als heel gezin nog woonde, maar ze zijn uiteindelijk verhuisd. Ik heb altijd moeite gehad met mijn vader zijn vriendin, niet omdat ik haar niet mag, maar omdat het voor mij vaak erg ongemakkelijk is. Dat komt een beetje omdat we ergens verplicht zijn om met elkaar om te gaan. Zelf heb ik er eigenlijk nooit wat over gezegd tegen mijn vader of zijn vriendin, omdat ik wel zag dat mijn vader gelukkig met haar is en dat vond ik erg belangrijk. Uiteindelijk was het mijn moeder die mijn geklaag over mijn vader zijn vriendin moest aanhoren. Ik weet natuurlijk niet wat de rede is van jou stiefkinderen dat ze zo denken, maar misschien vinden ze dat ze te weinig tijd alleen met papa doorbrengen? Het is inderdaad ook jou huis en ik vind ook dat een opmerking hier en daar heus wel kan tegenover de kinderen. Is er weleens gevraagd waarom de kinderen zo denken? Misschien kunnen jij en hun vader met hun om de tafel te gaan, om te vragen wat het probleem is en wat hun anders willen zien. Ik hoop dat je wat aan mijn advies hebt.
Liefs en veel sterkte,
Esmée