Nina (29) in Vragen van ouders
Middenweg
Mijn dochter van 7 gaat eens per twee weken naar haar vader. Wij zijn uit elkaar gegaan toen zij nog een baby was en weet niet beter dan dat papa en mama apart wonen en beide een partner hebben. Jarenlang heb ik haar huilend en gillend afgezet bij haar vader, dit was immers wat de rechter van mij vroeg. Momenteel gaat ze redelijk goed naar haar vader en heb ik ook geen signalen dat ze het er niet leuk heeft. Echter wil vader nu de omgang voor een jaar lang vastleggen, dit gaat met name om vakanties en feestdagen want voor de rest hebben we al een prima regeling. Ze gaat nu dus eens per twee weken 2 nachten in de vakantie wil vader graag dat zij vier hele dagen en de daarbij horende drie nachten bij hem is. Ik vind dit wat veel gevraagd, met name omdat zij een hechtingsstoornis heeft en zodra zij terug komt van vader de overgang erg moeilijk is voor haar. Boos , gefrustreerd verdrietig etc. ( Ze krijgt overigens therapie voor de hechtingsstoornis) ik zie het graag zo, wil zij drie nachten blijven op het moment dat zij daar is? Prima. Met alle liefde mag ze bij hem zijn als zij dit zelf aangeeft. Vader vind echter dat zij niks te vertellen heeft en wij dit bepalen, en ja deels ben ik met hem eens dat kinderen niet alles kunnen bepalen maar gezien haar bewezen problemen en haar eigen mening neig ik er ook naar om haar daarin wel een soort van mee te laten beslissen. Is er iemand met ervaring hierin, wat is wijsheid. Negeer je de mening van het kind want de ouders beslissen of zoek je een midden weg ?
Lieve Nina,
Wat fijn dat je ons hier om advies komt vragen, bedankt daarvoor. En wat een lastige situatie zeg. Ik vind het dan wel weer heel fijn om te lezen dat je zo bezig bent met wat het beste voor haar zou zijn. Wel lastig dat jij en je ex-partner daar allebei anders in staan, en allebei een andere mening hebben over wat het beste is. Ik heb zelf geen ervaring met hechtingsproblematiek, en ook niet met het hebben van tegenzin naar mijn vader moeten gaan. Wel heb ik ervaring met het ‘moeten’ kiezen tussen ouders. En vanuit die ervaring zou ik toch graag een advies willen schrijven. Mijn ouders kwamen er samen vroeger niet uit, mijn vader wilde het een en mijn moeder het ander. Op een gegeven moment vonden ze dat ik oud genoeg was om mijn eigen mening te geven, en zelf te kiezen. Ik weet niet of ze me lieten kiezen omdat ze me echt oud genoeg vonden en graag mijn mening wilden horen, of omdat ze er samen niet uit kwamen, maar voor mij voelde het dan altijd alsof ik moest kiezen tussen mijn vader en mijn moeder. Hoewel ze me niet letterlijk verplichtten om te kiezen tussen de een en de ander, voelde het voor mij wel zo. Het was waarschijnlijk heel goed bedoeld om mij mijn mening te laten geven, maar ik had (achteraf gezien) veel liever gehad dat zij gewoon met elkaar keuzes hadden gemaakt. Ik had het fijn gevonden als ik niet het gevoel had er tussenin te staan en te moeten kiezen. Voor mij voelde het namelijk alsof er toch geen goed antwoord was, ik zou hoe dan ook een van mijn ouders teleurstellen. En doordat ik zo bezig was met allebei mijn ouders tevreden houden, had ik niet eens meer door wat ik zelf eigenlijk wilde. Dus vanuit die ervaring, zou ik toch zeggen dat het beter is voor jullie dochtertje als jullie het samen hierover eens worden, en misschien een middenweg kunnen vinden. En ik denk dat het goed is dat er regelmaat en duidelijkheid is, dus dat van te voren duidelijke afspraken worden gemaakt. Ik kan me wel voorstellen dat het in deze situatie lastig is voor jou om de afspraken dan meteen voor zo’n lange periode vast te leggen. Misschien kun je je zorgen met hem delen? En dan voorstellen om bijvoorbeeld eerst de kerstvakantie eens aan te kijken, hoe dat gaat? En dan aan de hand daarvan verder kijken. Ik denk dat het dus in ieder geval goed is om samen tot een oplossing te komen, en zo samen te zorgen voor een structuur en duidelijkheid waar iedereen zich wel in kan vinden 🙂
Ik hoop je zo een beetje geholpen te hebben. Als je meer vragen hebt, dan staan wij altijd voor je klaar.
Veel liefs en sterkte,
Samantha
Lieve Nina,
Dank voor het stellen van je vraag. Het doet me altijd goed als ouders het zo goed mogelijk willen doen voor hun kind. Maar jeetje wat een lastige situatie voor zo’n jong meisje zeg! Ik heb zelf geen ervaring met hechtingsproblematiek, maar wel met het niet naar mijn vader willen. Ik ben ook lang gedwongen door mijn ouders. Nouja gedwongen; het ging gewoon zo, punt. Ook al heb ik aardig vaak en hard tegen deze afspraken geschopt en gescholden, ik ben achteraf ontzettend blij dat ik naar mijn vader ben blijven gaan. Ik had als kind nooit kunnen overzien wat de gevolgen zouden zijn van het niet gaan, dus ben blij dat ik die keuze niet gehad heb. Zo voelde het ook nooit alsof ik tegen mijn vader heb gekozen!
Jij geeft aan dat je dochter haar papa al elke twee weken ziet. Wat fijn dat dat kan! Ook al vind ze dat lastig, is het naar mijn ervaring heel goed om je ouder te blijven zien. Als ze het alleen zo lastig vind, lijkt het me ook lastig voor jou om in te stemmen met een afspraak voor een jaar. Weet je wat de behandelaars hiervan vinden? Hebben zij misschien een idee? Het is natuurlijk ook niet de bedoeling dat ze zich er straks zo tegen gaat verzetten dat ze helemaal niet meer wil. Dit lijkt me voor haar, én haar vader, alleen maar slecht voor de relatie.
Wat betreft het meenemen van de mening van je kind, ik vond het als kind heel fijn dat er duidelijke regels en afspraken waren. Ik hoefde nooit een kant te kiezen, want ook als ouders het goed bedoelen, is vóór een ouder kiezen altijd ook een soortvan tegen de ander. Vreselijk gevoel is dat.
Nu vind ik het lastig omdat er natuurlijk meer meespeelt dan het niet willen wat ik zelf had. Ik kan daar dan verder ook echt geen advies in geven. Ik denk vooral dat het belangrijk is dat jullie de keuze als ouders samen maken, en jullie hier allebei achter gaan staan, wat die keuze ook wordt.
Ik wens je heel veel succes, en hoop dat jullie er uit kunnen komen.
Liefs en fijn weekend,
Madelief