O. (29) in Vragen van ouders
Kledingstijlen
Ik ben moeder van een zoon van 7 jaar. De vader van mijn zoon woont sinds een half jaar samen met zijn nieuwe partner. Wij hebben co ouderschap waarbij onze zoon week op week af bij beide ouders is. Sinds deze periode is het contrast tussen de kleding stijlen voor onze zoon erg groot geworden. Bij mij draagt hij T-shirt, vest, broek en sneakers naar eigen keuze. Bij vader draagt hij steeds vaker poloshirts, blouses, nette broeken en nette schoenen. Ik zie het alsof mijn kind zich in twee keurslijf aan het wringen is. En ik vind eigen keuze belangrijk. Als ik hier naar vraag laat hij weinig los over wat hij van de kleding bij vader vind. vanuit loyaliteit denk ik.
In hoeverre zou mijn zoon vanuit jullie ervaringen last hebben van deze verschillen?
Lieve O.,
Wat dapper dat jij deze vraag durft te delen, en heel erg begrijpelijk dat je je dit afvraagt. Zelf zijn mijn ouders gescheiden toen ik nog vrij jong was. Bij beide ouders paste ik mij heel erg aan aan de situatie, de regels en aan mijn ouders. Ik heb dit zelf nooit als een probleem ervaren maar juist een manier om te zoeken wat ik zelf fijn vond en om ook te accepteren dat ik in sommige situaties anders kan zijn dan in andere situaties, en daarnaast heb ik mijn aanpassingsvermogen (wat nu in mijn huidige werk) heel erg handig is. Ik heb dit dus nooit als iets vervelends ervaren, maar juist als een uitdaging om te ontdekken wat ik graag wil en het feit dat jouw zoontje meerdere ‘perspectieven’ meekrijgt, kan hem op latere leeftijd wel laten inzien wat juist bij hem past. Ik spreek hierbij natuurlijk wel heel erg vanuit mijzelf, en het kan natuurlijk altijd zo zijn dat jouw zoon dit anders ervaart, maar dat hoeft niet. Hij is natuurlijk nog erg jong, dus ook nog vrij flexibel in het aanpassen e.d., maar je kan dit natuurlijk altijd eens met hem bespreken als je echt begint te vermoeden dat het hem uitput/vermoeid of dat hij er op een andere manier last van heeft. Communiceren is naar mijn idee een van de belangrijkste punten in een relatie, dus ook een ouder-kind relatie. Het kan in ieder geval nooit kwaad om er over te beginnen! Ik hoop dat ik je hiermee een beetje heb kunnen helpen en wellicht een nieuw inzicht heb kunnen geven! Heel veel sterkte toegewenst met het gesprek aangaan!
Liefs,
Laila
Lieve O.
Dank voor het stellen van je vraag. Ik herken me ontzettend in het verhaal van je zoon, en wil graag mijn ervaring delen. Toen mijn vader met zijn vriendin ging wonen, werd dit contrast ook steeds groter. Ik kreeg aparte kleding bij hun, die ik niet mee mocht naar mijn moeder. Ik heb dit als een ontzettende afwijzing ervaren, al helemaal toen ik ouder werd en mijn eigen stijl ging ontwikkelen. Naast afwijzing naar mij, voelde het als afwijzing naar mijn moeder. Ik vond het echter wel heel belangrijk om ook door mijn vader en zijn vrouw leuk gevonden te worden, dus bleef me aanpassen zodat ik ook daar complimenten kreeg en niet steeds een afwijzende blik of opmerking.
Ik had het fijn gevonden als hier niet de nadruk op had gelegen vanuit mijn vader en stiefmoeder. Ik snap dat zij mij kleren gaven die ze zelf ook mooi vinden, maar het had me onwijs geholpen als ik zelf mocht kiezen wat ik aandeed, en er niet een strikte afspraak was over mijn kleding van daar. Het heeft me hierdoor ontzettend veel moeite gekost om me mezelf te voelen bij mijn vader, wat denk ik voorkomen had kunnen worden. Nu wil dit niet zeggen dat het per se kwam door hun stijl, mijn zusje vond haar kleding daar bijvoorbeeld geweldig en ging ook steeds meer kleding in die stijl kopen voor bij mama. Ik denk dat het fijn was geweest als onze ouders naar ons hadden geluisterd, en hierdoor ons meer ruimte hadden gegeven in het ontwikkelen van onze eigen stijl en dat ze ons het gevoel hadden kunnen geven dat we goed waren zoals we waren, en dat kleding daar echt niet toe deed.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt!
Lieve groet,
Madelief