Sol (40) in Vragen van ouders
Hoe kan ik mijn zoontje beschermen?
Lieve kinderen,
In 2016 zijn de vader van mijn jongste (zoontje nu 4 jaar oud) en ik uit elkaar gegaan. Geen vechtscheiding. Maar stilletjes, zonder teveel drama. Ik vertrok naar een nieuwe woning.
Meeging ook mijn dochter van (nu 11 jaar) zij beschouwde de vader van haar broertje als eigen vader.
Door zijn verschillende werkdiensten, haalde hij zijn zoontje eens in de week op wanneer hij vrij was. En bleven beide kinderen bij hem slapen. Mijn dochter begon de omgang vervelend te vinden, omdat ze het gevoel kreeg dat haar broertje vreselijk werd verwend en werd voorgetrokken. Uiteindelijk is dat geëscaleerd en heeft zij totaal geen contact meer met hem. Alleen mijn zoontje gaat nog naar hem toe. Ik vind heel eerlijk dat hij ook niks heeft gedaan om haar bij zich te houden. Ik was eerst erg verdrietig hierover en boos. Ze had hem beschouwd als haar vader. Noemde hem papa en nu werd ze voor de 2e x in haar leven verlaten door een man die haar vader had moeten zijn. Terwijl m’n zoontje door zijn vader en grootouders wordt verwend als een keizertje. Mijn ex-partner had ons zoontje alleen 1 of 2 x door de weeks. Na de opvang. Nooit een weekend. Nooit eens echt iets leuks doen. Dat heb ik hem vaak verweten.
Inmiddels heb ik een nieuwe relatie gekregen. (Nu 1,5 jaar) een man zonder kinderen. M’n dochter is superhappy met hem en mijn zoontje houdt ook van hem. Maar natuurlijk is zijn papa de beste.
Dochter en ik willen in de zomer verhuizen naar mijn vriend. Gezien mijn alleen gezag en tevens dat er geen omgangsregeling is heb ik vader hierover ingelicht, 9 maanden voorafgaand aan de verhuizing.
Mijn dochter wil heel graag want ze heeft niks meer (familie) in de stad waar we nu wonen. Mijn zoontje heeft er ook zin in. Ik maak hem bewust van de veranderingen. Dat hij straks papa in de weekenden kan zien, meer tijd samen. Maar ook dat hij in groep 2 naar een nieuwe school gaat. Het maakt, denk ik veel uit, dat we in de weekenden al daar zijn. En de kids zich het afgelopen jaar, het huis, de buurt helemaal eigen hebben gemaakt.
Nu heb ik aan mijn ex gevraagd om via mediation een omgangsregeling te treffen zodat dat vaststaat als ik ga verhuizen. Hij geeft aan dat hij het tot aan de rechtbank gaat spelen en ik ons zoontje indoctrineer met mijn verhuisplannen.
Ik vind dit heel lastig. Ik kijk toch eerder naar mijn dochter, omdat zij zoveel teleurstelling en verdriet heeft moeten verwerken en wil juist ook datgene wat zij wil. Ik wil juist niet mijn zoontje zijn vader weghouden. Daarom wil ik het correct doen. Heb ik op tijd hem ingelicht over de verhuizing, mediation voor omgangsregeling. maar ik wil vooral de kinderen bij elkaar houden. Ik ga niet akkoord dat mijn dochter maar 50% opgroeit met haar broertje. Zijn vader zegt dat als ik wegga dan wil hij volledig alleenstaand ouderschap. hij heeft nog nooit voor zijn kind heeft gezorgd in momenten van stress. Alleen tijdens vrije dagen.
Ik ben zo bang dat als hij naar de rechtbank stapt omdat hij nooit een omgangsregeling wil accepteren via mediation (voor gezag aan te vragen, tegenhouden verhuizing, omgangsregeling) e.d. dat het toch een hele zware en verlate vechtscheiding gaat worden, met alleen maar verdriet op het eind en geen oplossing.
Ik hoop eigenlijk op advies. Hoe ik m’n zoontje kan beschermen tegen onze a.s. gevecht..😥
Hallo Sol,
Wat een lastige situatie is dit zeg, ik zal proberen zo goed mogelijk antwoord te geven op jouw vraag.
Toen mijn ouders gingen scheiden was ik al iets ouder (ze zijn twee keer gescheiden, toen ik 7 was en 8) dus ik sta er denk ik iets anders in dan jouw zoontje. Toen mijn ouders uit elkaar gingen was er veel ruzie en veel rechtszaken. Uiteindelijk ben ik bij mijn moeder blijven wonen met mijn broertjes en zag ik mijn vader elk weekend. Wat ik altijd heel moeilijk gevonden heb zijn twee dingen: Ten eerste alle keren dat mijn ouders slecht over elkaar spraken. Ik heb nooit het idee gehad dat ik openlijk mocht houden van mijn ouders. Er zijn ook zeker momenten geweest dat er geen slechte dingen werden gezegd maar op die momenten werd mijn andere ouder gewoon volledig genegeerd. Er werd bijvoorbeeld nooit gevraagd aan ons hoe het weekend bij mijn vader was en als dat dan werd gevraagd wist ik dat ik niet positief moest zijn, mijn moeder vond mijn vader (ze noemde hem ook nooit op een normale manier papa maar altijd “die vader van jullie of zijn voornaam”) een slechte man en liet dat altijd weten. Wat ik mijn ouders nu zou willen meegeven is om echt echt echt voor ons welzijn met elkaar in gesprek te gaan en leuke vragen te stellen over de andere ouder, wees oprecht geïnteresseerd in ons weekend of als we worden verwend door onze opa en oma. Dat hoort erbij.
Als tweede is mijn vader op een gegeven moment verhuisd met zijn nieuwe vriendin. Dit is iets wat ik moeilijk vond want hierdoor zag ik mijn vader nog maar om het weekend, omdat hij zo ver weg woonde. Ik had heel graag gehad dat hij in de buurt woonde, desnoods met zijn nieuwe vriendin (haar heb ik later nog minder aardig gevonden juist doordat zij mijn vader voor mijn gevoel heeft weggehouden bij ons). In jouw verhaal hoor ik dat je het het heel goed wil doen voor je dochter, dit vind ik super mooi. Echter is het wel zo dat het voor je zoontje niet het beste is denk ik, zoals ik al zei, ik vond het dus helemaal niet leuk dat mijn vader ineens ver weg woonde. Het gaat ook om het idee, vooral wanneer ik ouder was heb ik het mijn vader kwalijk genomen dat hij niet meer in de buurt woonde en deed dit mij pijn.
Wanneer jullie zo gehecht zijn aan jouw nieuwe relatie, zou het geen optie zijn dat hij bij jullie komt wonen? Op deze manier kan hij er wel zijn voor je dochter en voor jou, maar heeft je zoontje zijn vader in de buurt. Ook al zijn ze niet een heel weekend op pad, het feit dat hij er later wel naar toe kan is echt super belangrijk. Ook voor jullie ouderrelatie voelt het voor mij als een belangrijke beslissing om de vader van je zoontje wel te horen hierin. Je schrijft over je ex maar het belangrijkste idd at hij de vader van je zoontje is:). En geloof mij: je wil echt niet in een vechtscheiding terecht komen zoals mijn ouders, dat doet echt zoveel pijn..
Hopelijk heb je iets aan mijn reactie gehad. Als je nog meer vragen of opmerkingen hebt kun je die hieronder natuurlijk altijd stellen. Ik zou het heel fijn vinden om te horen of mijn advies bruikbaar was voor jou:).
Liefs
Hé Sol!
Heel erg bedankt voor het delen van dit verhaal. Pijnlijk om te lezen hoe de vader van je zoontje omgaat met je andere dochter. Ik kan me goed voorstellen dat dat pijnlijk voor haar moet zijn, als iemand je op die manier in de steek laat. Logisch dat je daar boos om bent.
Goed om te lezen dat je de kinderen goed voorbereid op de verhuizing in de zomer. Ik denk dat de duidelijkheid die je ze biedt erg fijn is, evenals het feit dat jullie blijkbaar al af en toe in het nieuwe huis zijn. Daardoor wordt alles wat vertrouwder en is het wat minder spannend en eng allemaal. Je kinderen zijn uiteindelijk niet degenen die beslissen of je verhuist of niet, maar jij als moeder kiest waar je wil wonen. Als volwassen mens kun je gewoon gaan en staan waar je wil. Het is belangrijk om ook naar de wens van de kinderen te luisteren, maar uit je verhaal krijg ik het idee dat je dat doet. Ondanks dat is het altijd een goed idee om te blijven praten. Ik kan me voorstellen dat dat misschien lastig is omdat je zoontje nog zo jong is, maar blijf vragen en luisteren.
Je geeft aan dat je er niet mee akkoord gaat als je dochter maar voor 50% met haar broertje opgroeit. Dat vind ik persoonlijk een lastige uitspraak. Ik begrijp dat je boos bent op de vader van je zoontje en dat je de kinderen graag bij elkaar wil houden, maar als er een moment komt (in de toekomst, als je zoontje ouder is) waarop je zoontje meer bij zijn vader wil wonen, dan moet die mogelijkheid er zijn. Zelf vind ik dat de wens van de kinderen altijd vóór die van de ouders staat als het gaat om omgangsregelingen.
Het enige wat je kunt doen om een rechtzaak te voorkomen, is blijven praten en overleggen. Uiteindelijk is niet alles in jouw handen, en als de vader van je zoontje besluit om naar de rechtbank te stappen, kun je daar weinig aan doen en is het zoals het is.
Wat je wél kunt doen: duidelijk blijven naar de kinderen toe. Vragen wat ze zelf willen. Proberen te blijven praten met de vader van je zoontje. Ruzie zoveel mogelijk beperken. Geen ruzie maken waar de kinderen bij zijn. En heeeel veeeel liefde geven.
Mijn ouders hebben ook een vechtscheiding gehad. Ik vind het fijn dat ik van de hele rechtzaak daaromheen niet zoveel heb meegekregen. Ik was 6 jaar, dus ook nog behoorlijk jong. Uiteindelijk ben ik bij mijn moeder blijven wonen en is er een omgangsregeling gekomen. Belangrijk om te melden, is dat zo’n omgangsregeling ook niet alles is. Toen ik 14 was en het niet eens was met de omgangsregeling, heb ik mijn eigen plan getrokken. Ik wilde niet meer naar mijn vader toe, en heb de hele omgangsregeling aan mijn laars gelapt, en ben bij mijn moeder gaan wonen. Dat je als kind (als je wat ouder bent) de mogelijkheid hebt om je eigen plan te trekken is voor mij ontzettend belangrijk geweest.
Ik hoop dat je hier iets aan hebt!
Succes met alles,
Anne