Mantiri (31) in Vragen van ouders
Hoe is dat voor haar?
Hoe is het voor een kind waarvan de moeder het heft in eigen hand heeft en je geen gezag heb maar het je kind wel heb erkend?
Ik ben vader van een meisje van 5 jaar oud inmiddels waarvan ik twee jaar al niet meer in haar leven ben ( wel op de achtergrond maar niet een concrete regeling).De momenten die ik haar kan zien pak ik met beide handen aan en ben ik er voor mijn dochter maar dit zijn sporadische momenten en ze is altijd blij mij te zien.
Maar hoe is dit voor een kind van vijf jaar oud dat onregelmatige en niet wetende wanneer je je vader kan en mag zien?
Aangezien ik geen gezag heb wordt er vanuit instanties helemaal niks gedaan ik moet eerst in gevecht gaan met de moeder en in die zin ook mijn kind (aangezien het stress in haar leven brengt).
Ik ben een zelfstandig ondernemer die zijn zaakjes allemaal goed op orde heeft en mijn best probeer te doen mijn steentje bij te dragen aan de maatschappij en ook mijn kind daar bij te staan als ze wat nodig heeft want op zulke momenten ben ik belangrijk als vader.
Echter kan mijn dochter hier niks aan doen maar ben ik wel benieuwd wat er dan zoal in haar hoofd om zal gaan.
Beste Mantiri,
Bedankt voor je bericht op het forum. Het doet me veel om te lezen dat je je dochter niet kunt zien, wat ontzettend naar moet dat voor je zijn… en ik vind het ook heel zielig voor haar omdat ze op deze leeftijd nog niet voor zichzelf op kan komen helaas maar het lijkt mij persoonlijk heel naar om op te groeien zonder je vader te kunnen zien op vaste momenten.
Ik zag dat je bericht langer dan gemiddeld open onbeantwoord bleef, sorry daarvoor! Als ik even voor mezelf spreek, denk ik dat dat komt omdat het een beetje moeilijk is om er achter te komen wat je precies wilt weten van de dingen die in je dochter’s hoofd omgaan. Wat zou je je dochter precies willen vragen?
Mijn situatie was een beetje anders, maar ik kan je wel vertellen wat er toen in mijn hoofd omging. Mijn ouders gingen scheiden toen ik al 20 was, waardoor we geen vaste regeling maakten wanneer ik bij welke ouder zou zijn, omdat ik al op mezelf woonde. Hierdoor moest ik zelf tijd maken voor ze en bepalen wanneer ik ze zou zien, want er waren geen vaste dagen. Ik heb vaak gezegd dat ik eigenlijk graag had gewild dat die er wel zouden zijn, ook al zou het raar zijn als mijn ouders “regels” voor me maakten op mijn leeftijd. Nu was de keus volledig aan mij en deze verantwoordelijkheid vond ik juist vervelend. Dus voor mij was het vervelend dat ik geen vastigheid had. in het geval van jouw dochter is dat natuurlijk anders, maar je zegt dat ze blij is als ze je ziet, dus ik weet zeker dat zij jou ook mist. Zou er een manier zijn voor jou om aan haar moeder duidelijk te maken dat het heel belangrijk is voor een kind dat ze opgroeit met vastigheid maar vooral ook met een vader die ze soms kan zien? Zij heeft natuurlijk niet gekozen voor de scheiding, en jullie blijven voor haar beide haar ouders. Hopelijk kan haar moeder ook inzien dat ze van jullie allebei moet kunnen houden.
Ik vind het in ieder geval heel fijn om te lezen dat je je dit afvraagt, en dat je je probeert te verplaatsen in je dochter. Dat zouden meer gescheiden ouders moeten doen. Jouw vraag sluit goed aan op het doel van de online training die we ontwikkeld hebben: workshop.villapinedo.nl. Deze leert je te kijken door de ogen van je kind. Hetzelfde geldt voor het boek ‘Aan alle gescheiden ouders’ van Marsha Pinedo: https://www.youbedo.com/boeken/aan-alle-gescheiden-ouders-9789400503656.
Ik hoop dat je hier een beetje iets aan hebt. Sorry dat ik je niet beter kan helpen, al zou ik dat wel graag willen. Ik hoop dat het ook makkelijker wordt voor je om contact te hebben met je dochter als ze wat ouder is en kan lezen en schrijven. Heel veel succes voor nu en ik hoop heel erg dat de situatie beter wordt!
Liefs,
Julia
Beste Mantiri,
wat super goed dat je hier een bericht plaatst om je dochter beter te kunnen begrijpen.
Ik zou het zelf verwarrend vinden om niet regelmatig mijn vader te kunnen zien. Mijn vader was als kind veel weg en ik vond dat al erg moeilijk. Jonge kinderen snappen natuurlijk ook niet veel van tijd en van onregelmatige dingen dus voor haar zal het steeds een complete verrassing zijn dat ze je weer ziet. Ik denk ook wel dat ze het graag zou willen om je vaker te zien. Een kind houdt van beide ouders. Het gevecht aangaan voor gezag zal inderdaad waarschijnlijk stress opleveren, maar het is niet alleen iets voor jouzelf; uiteindelijk ook voor jouw dochter. Het is een verrijking van haar leven als zij een vaderfiguur heeft die ze regelmatig kan zien. Als ik jouw dochter was, zou ik het heel fijn vinden als jij moeite doet om je dochter vaker te kunnen zien en nog meer te betekenen in haar leven. Misschien kun je ook in een gesprek met de moeder van jullie dochter aangeven dat het in het belang van jullie kind is dat jij een grotere rol kan spelen in het leven van haar?
Ik hoop dat het gauw beter wordt!
liefs Pascalle