Juul (45) in Vragen van ouders
Hoe doe ik het goed voor mijn kinderen?
Hoe doe ik het goed voor mijn kinderen??
Ik ben 3 jaar gescheiden. Het was een hel van een scheiding. Alles was leugen bedrog wat hij heeft gedaan. Ook financieel. Ik wist van niks. Vreselijk. Nadat we gingen scheidennis hij vertrokken naar 75 km hier vandaan. Om de week zijn de kinderen op papier bij hem maar dit gebeurt nooit. Hij komt of niet of houdt hele aal geen rekening met ze. De jongste is 11 jaar en wil nog wel eens mee en mist haar vader. Echt heel zielig. De oudste twee hebben al zo hun eigen legen dat ze niet gaan. Ze willen hun eigen sport en dingen blijven doen; leren chillen met vriendinnen etc. Nu is het zo dat mijn ex elke keer zijn eigen plan trekt en ze ( lees de jongste) ook in een keer dit weekend wil komen halen en als hij dan eenntijdje niet is geweest vind ik het fijn voor mijn dochtertje dat ze hem ziet. Zij wordt daar blij van. Maar ik wil weten waar ik aan toe ben en haat het dat hij maar doet wat hij wilt. Moeilijk. Moet ik me vasthouden aan de afspraak of haar naar hem laten gaan. Pfffff
beste Juul, wat fijn dat u uw verhaal en uw vragen wilt delen met ons. dit lijkt mij voor ouders ook erg lastig, mijn ouders hebben zo nu en dan ook dit soort discussies gehad. dan wilde mijn moeder mij vaker zien maar dan mocht dat niet van mijn vader of andersom. gelukkig heb ik daar nooit iets van gemerkt maar achteraf vind ik het wel jammer dat het zo had moeten lopen, maar ik weet dat mijn ouders dit deden uit bescherming voor mij. misschien zou u het een keer met uw ex man erover kunnen hebben om het daarover te hebben. ik denk dat het voor de kinderen ook fijn is dat er regelmaat is in hun leven. uit eigen ervaring zou ik zelf wel proberen om de kinderen er niet teveel bij te betrekken en ze wel hun vader nog te laten zien komend weekend als ze dit zelf willen. misschien komen er anders nog meer vragen of spanningen..? hopelijk heeft u iets aan mijn verhaal.
liefs, kaylee
Hallo Juul,
Bedankt voor je bericht. Dit verhaal klinkt heel bekend in mijn oren. Bij ons is het ook zo gegaan. Mijn vader heeft mijn moeder ook heel veel leugens verteld en dingen gedaan die niet oke zijn in een relatie/huwelijk. Hij geeft ook niet om zijn kinderen. Vandaar dat ik ook geen contact meer heb sinds een aantal jaren. Ik ben voor mij zelf heel blij met de keuze.
Als ik in jou situatie zat, zou ik hem duidelijk maken dat hij niet zomaar plannen kan maken. Hij moet alles met zijn kinderen terugkoppelen, vooral omdat de oudere kinderen al een eigen planning hebben en het dan zeer waarschijnlijk ook niet fijn vinden als ze uit hun ritme of planning worden gehaald.Ik zelf zou dat namelijk ook echt niet fijn vinden. Wat betreft de jongste, is het misschien wel goed als hij haar ophaalt. Zij heeft nog het meeste behoefte om haar vader te zien, tenminste zoals ik het kan lezen uit jouw bericht?
Ik zou ook met je kinderen bespreken dat ze tegen hun vader moeten zeggen wat ze wel en niet willen en duidelijke afspraken op papier zetten. Ik had toen na de scheiding ook duidelijke afspraken, voor mijn gevoel werkte dit heel goed, want ik had structuur. Ik wist precies wat wanneer wel en niet ging plaatsvinden en dit was een fijn gevoel.
Ik wens je veel succes en hopelijk heb je iets aan mijn tips.
Liefs,
Anne
Hoi Juul!
Wat goed dat je je zorgen hier deelt. Het klinkt alsof je een lastige tijd achter de rug hebt en alsof je nu voor een vervelend dilemma staat: aan de ene kant wil je dat je dochter haar vader ziet, omdat ze daar blij van wordt, en aan de andere kant trekt de vader van je dochter zijn eigen plan. Ik kan me voorstellen dat dat voor jou hartstikke vervelend is, en ik zou zelf ook niet zo goed weten wat ik in je situatie zou doen.
Ik zou in je achterhoofd houden dat het belang van je dochter op nummer één staat. Als zij haar vader graag ziet, moet dat kunnen. Als ik zelf in deze situatie had gezeten (als kind) had ik het denk ik fijn gevonden als mijn moeder met mij gepraat had over wat ik graag wilde, en wat ik ervan vond. Ik weet niet of je het al gedaan hebt en in hoeverre het mogelijk is, maar in het belang van je dochter kan het misschien handig zijn om een keer een goed gesprek aan te gaan met de vader van je dochter, om afspraken te maken en te vertellen dat ze hem mist. Mocht dit niet mogelijk zijn, dan zou je een e-mail kunnen schrijven, waarin je schrijft wat je bij je dochter ziet en waar zij behoefte aan heeft. Pas wel op dat het niet te verwijtend wordt, want dan loopt het misschien uit op ruzie of conflict en ik kan me voorstellen dat niemand daar zin in heeft. Schrijven of praten vanuit een ik-perspectief kan helpen.
De situatie lijkt me overigens ook heel lastig voor je dochter. Zij houdt van haar vader en mist haar vader, terwijl het klinkt alsof hij die waardering wat minder aan haar geeft. Mocht ze er behoefte aan hebben, dan hebben we bij Villa Pinedo een buddy-project waar ze gebruik van kan maken, om vertrouwelijk te praten met iemand die in dezelfde schoenen heeft gestaan.
Sterkte met alles!
Anne