anna (45) in Vragen van ouders
Hoe contact met dochter hebben?
Hoi. Ik ben een moeder van 45 jaar oud en sinds december 2016 gescheiden. Ik heb een dochter van ruim 15 jaar. Net na de scheiding kwam ze naar mij toe. Mijn huwelijk zal al ruim 6 jaar niet goed en ik kwam mijn vriend tegen tijdens mijn huwelijk. Ik ben vreemd gegaan, mijn gevoel voor mijn ex-man was al jaren weg en mijn verliefdheid kon ik niet tegenhouden. Dat mijn dochter naar mij toe kwam, ging wat moeizaam, wat ik kan begrijpen. Wel merkte ik aan haar dat ze het niet fijn vond elke keer allemaal trappen op te moeten, er is geen lift in het appartement waar ik nu woon. Ze woonde altijd in een patiobungalow en dat was voor haar haar thuis. Haar vader wilde nooit scheiden, riep ‘wat ik moest gaan doen op een flatje 4 hoog’. Dit heeft hij behoorlijk vaak geroepen en ik ben van mening dat dit zeker een reden is dat mijn dochter met tegenzin kwam. Uiteindelijk zie ik haar niet meer, al ruim een jaar niet meer. ik stuur mailtjes, geen antwoord.Wat kan ik doen? Ze woont bij haar vader en vriendin. Met ex-man geen contact meer, helaas.
Hallo Anna,
Ik sluit me compleet aan bij het advies van Yannick! Wat vervelend dat het zo gelopen is en dat jullie al ruim een jaar geen contact meer hebben.
Het is fijn als je als kind weet dat je ouder niet boos is. De stap om terug te keren en het contact weer op te bouwen moet laag zijn. Stuur bijvoorbeeld een kaartje wanneer ze jarig is en met kerst/nieuwjaar. Laat haar af en toe weten dat je aan haar denkt, maar doe het met mate. Het is voor je dochter fijn als ze weet dat ze welkom is! Het is nu aan haar om de stap te zetten weer contact met je op te zoeken!
Zelf moest ik verantwoorden waarom ik mijn vader zo veel verdriet had gedaan toen ik terug kwam, ik moest alle schuld op me nemen. Alleen op deze manier kon ik weer contact hebben met hem. Ik vond dat erg vervelend maar ik mistte hem en deed het toch, terwijl ik niet van mening was dat ‘alles’ mijn schuld was. Het is daarom fijn als je ervoor zorgt dat je dochter weet dat ze welkom is en je niet boos bent! Dat betekent niet dat je je gevoelens niet mag uitspreken als ze terug komt, natuurlijk zal een verhelderend gesprek dan fijn zijn zodat jullie elkaar allebei begrijpen! Alleen hierbij is het belangrijk dat het gaat over jullie eigen beleving, die is nooit fout!
Ik wens je veel sterkte Anna!
Liefs,
Nicole
Beste Anna,
Dankjewel voor je berichtje op ons forum. Goed dat je hier om tips vraagt!
Ik begrijp heel goed dat je de oorzaak vindt in het feit dat vader zoiets veel geroepen heeft. Dat kan (deels) zo zijn, maar uiteindelijk weet je pas wat de oorzaak is als je weer in contact komt met je dochter. Toen ik hoorde dat mijn vader vreemdging, was ik woedend. Ik was toen 18. Ik koos de kant van mijn moeder en hoorde dus ook vooral haar kant van het verhaal. Mijn vader wilde ik een tijd lang niet zien.
Waar ik hem dankbaar voor ben, is dat hij geen druk op mij uitoefende. Ik wist dat hij verdrietig was dat we elkaar niet zagen, maar hij ‘stalkte’ me niet of was ik boos dat het een tijd duurde. Ik had die tijd nodig en dat begreep hij. Uiteindelijk zocht ik zelf weer langzaam contact met hem, stap voor stap. Nu hebben we een betere band dan ooit tevoren, omdat we eerlijker tegen elkaar zijn en nu dankbaar zijn voor de momenten dat we elkaar wél zien. Al is dat soms na twee of drie weken pas weer.
Kortom, wat mij heeft geholpen en je dochter misschien ook, is afstand houden en haar de ruimte geven, maar wel laten merken dat je geïnteresseerd bent en graag weer zou willen afspreken. Maar dat je haar daarin de tijd en de ruimte geeft, en dat je begrijpt hoe lastig het is. Uiteindelijk kun je zelf alleen maar je eigen kant van het verhaal vertellen, en het beste is om niet mee te gaan in die strijd, niet negatief over vader te praten.
Je zou ook eens voor kunnen stellen om ergens wat te gaan drinken of eten, om samen te gaan winkelen of naar de bios te gaan. Misschien helpt een andere omgeving, andere setting.
Ik wens je veel sterkte!
Groet,
Yannick