Marijke (32) in Vragen van ouders

Hartverscheurend

Dag jongens en meisjes
Ik ben een mama van 2 dochters: ze zijn 4,5 en 6,5 jaar. Ik ben nu 2 jaar gescheiden van hun papa. De regeling is co-ouderschap: op zondagavond wordt er gewisseld. Papa is nog steeds alleen, ik heb ondertussen een nieuwe partner gevonden met wie ik samenwoon en waar de kindjes het heel goed mee kunnen vinden!
Iedere zondag worden er hier tranen met tuiten gehuild (Vooral door de oudste), omdat ze terug naar papa moeten die avond. Ik probeer hen te troosten, maar ze zeggen dat het er zo ‘anders’ is en dat ze mij heel fel missen tijdens de week.
Wat kan ik doen om hen te troosten?? Het is hartverscheurend om hen naar papa te brengen!
Dank je wel voor de reacties!

3 reacties

  1. Anne op 16 september 2017 om 07:35

    Hey,
    Ik heb me een tijdje precies zo gevoeld als jouw dochters. Bij mijn moeder leek alles altijd perfect, terwijl het bij mijn vader, in mijn ogen, heel stom was. Ikzelf ervaarde het als een soort heimwee, terwijl het bij mijn vader ook mijn thuis had moeten zijn. Mijn vader deed zijn best, maar toch lag ik elke avond dat ik bij hem was in bed te huilen. Heel stil, want ik wilde niet dat mijn vader verdrietig werd, of dat hij dacht dat ik niet van hem hield.

    Ik was wel wat ouder dan jouw dochters, dus ik weet niet of ze al oud genoeg zijn om daar rekening mee te houden, (dat hun vader verdrietig word als ze het vertellen) , maar het is juist heel belangrijk dat ze het er over hebben met hun vader. Hun vader zal er echt geen probleem van maken. Bij mij deed hij dat in elk geval niet. Ik heb altijd gedacht dat het misschien zou kunnen liggen aan het feit dat ik een meisje was. Mijn broertje miste zijn vader namelijk altijd vreselijk. Ik snap dat het niet leuk is om ze naar hun vader te brengen, zeker als ze zo verdrietig zijn. Maar ze moeten er wel aan wennen. Het is niet de bedoeling dat het bij hun vader zijn een soort straf word. Het is ook wel belangrijk dat ze hun vader zien.

    Misschien moeten jullie samen een oplossing bedenken. Spreek bijvoorbeeld samen met je kinderen en je ex af, dat ze je altijd even bellen. Bij mij heeft dat altijd geholpen.

    Het helpt ook wel als ze later iets ouder zijn, dat ze dan misschien zelf kunnen kiezen of ze eventjes jou willen bezoeken. (Ik weet niet hoe ver jullie van elkaar vandaan wonen)

    Ik wens je heel veel succes, en ik hoop dat het in de loop der jaren minder word. Dat is wat er bij mij gebeurde. Ik werd steeds ouder en ging steeds meer begrijpen.

    Groetjes, Anne

  2. Misha op 11 september 2017 om 07:52

    Hi Marijke,
    Dankje voor het delen van jouw vraag.
    Ik begrijp heel goed dat het vervelend is om je kindjes huilend naar hun vader te brengen.
    Toen mijn ouders gingen scheiden vond mijn broertje het ook heel lastig en huilde ook altijd bij de wissel van mama naar papa.
    Mijn moeder ging dan vaak mee naar papa toe en kwam dan mee naar binnen zodat mijn broertje even kon wennen. Vaak was zijn verdriet al snel over. Ook ik vond het altijd anders bij papa dan bij mama, het duurde even voor dat het nieuwe huis van papa als thuis aanvoelde.
    Misschien is het een idee om te bespreken met de kinderen en uw ex-man wat er zo anders is? Wat missen ze?

    Ik hoop dat uw hier iets aan heeft.

    Liefs,
    Misha

  3. Nicoline op 9 september 2017 om 13:54

    Beste Marijke,
    Bedankt voor je vraag op ons forum.
    Wat vervelend dat ze jou zo missen als ze bij hun vader zijn. Kunnen jullie hier niet een oplossing voor verzinnen? Dat je bijvoorbeeld met hun vader afspreekt dat wanneer ze jou missen ze je even kunnen bellen? Ik en mijn zusje waren ook heel klein toen onze ouders uit elkaar gingen maar mijn moeder deed altijd voor wij weggingen haar parfum op onze lievelingsknuffel zodat we het gevoel hadden dat we toch bij haar waren. Dit hielp heel erg.
    Ze zeggen dat het anders is bij hun vader maar ik denk dat dat komt omdat ze bij jou een gezinnetje hebben met een moeder die gelukkig is en een leuke nieuwe stiefvader waar ze het goed mee kunnen vinden. Maar bij hun vader hebben ze dat niet en dat is natuurlijk ‘anders’ maar dat kan ook een andere sfeer geven. Misschien helpt het ook om ze dit een keertje uit te leggen.
    Heel veel succes!
    Groetjes Nicoline

Laat een reactie achter