Anoniem (42) in Vragen van ouders
Een kind bij papa, een kind bij mama
Lastige vraag hier. Nu 3 maanden “uit elkaar”, besluit van mijn ex. We woonden in het buitenland en ik heb geen andere keus gezien (ivm werk en sociaal leven) dan een maand geleden terug naar Nederland te gaan. Twee kinderen (14 en 10 jaar) die momenteel nog bij ex wonen in het buitenland, in elk geval tot de zomervakantie. Ik heb ze duidelijk uitgelegd dat ik ze niet in de steek laat, maar dat ik in Nederland ga zorgen voor werk (inkomen) en een huis. Jongste heeft aangegeven bij mij te willen wonen, oudste wil graag haar school afmaken waar ze nu zit. Zoals oudste zelf zei: ik kies niet vóór papa of tégen jou, ik kies voor mijn school. Mijn angst is dat de kinderen uit elkaar groeien als de ene hier en de andere dáár zit. De afstand nu (en straks) zorgt er ook automatisch voor dat de kinderen hun ouder-op-afstand (én dus ook de zus) niet heel regelmatig zullen kunnen zien. Hoe lossen we dit op?
Hoi,
Hierbij wil ik u wel delen in mijn ervaring met zo’n zelfde situatie.
Voor mij persoonlijk pakte het nadelig uit.
Jaren geleden scheidden mijn ouders en ik en mijn broertje van 1,5 jaar jonger bleven bij elkaar. Samen waren we het grootste deel van de tijd bij onze moeder, ook omdat dat de regeling was die mijn ouders hadden bepaald.
Toen mijn vader een vriendin kreeg, die introk bij hem met haar twee jongere kinderen, ergens in onze puberteiten, veranderde de situatie.
Er waren nu twee huizen, waaruit we konden kiezen om te wonen:
Mijn moeders huis, bestaande uit een alleenstaande moeder, en mijn vaders huis.
Hier woonde mijn vader met zijn vriendin met twee kinderen, wat met ons erbij net als een groot gezin voelde (het was wel duidelijk samengesteld omdat zij haar kinderen andere regels oplegde dan mijn vader ons.)
De basis was toen bij mijn moeder en we logeerden bij onze vader met een volle weekendtas.
Dit heen-en-weer gaan werd steeds minder leuk. Het switchen tussen leefwerelden/culturen van het gezinsleven, waarin we veel vrijheden van de vader kregen, en bij de moeder, heel anders leefden, werd steeds lastiger.
Elke keer als we bij de een of de ander voor het eerst binnenkwamen moesten we wennen aan de andere leefregels en dit zorgde voor innerlijke conflicten, maar ook kregen we wel ruzie met mijn moeder bij thuiskomst bij haar. Al was het omdat we een leuk weekend hadden gehad bij mijn vader.
Uiteindelijk maakte het gezinsleven bij mijn vader en andere factoren, dat mijn broertje daar vaak steeds langer bleef, onafgesproken. Ik ging steeds minder naar mijn vader, omdat ik de kriebels kreeg van zijn vriendin, tot ik daar helemaal niet meer naartoe ging. Zo kwam het dat ik en mijn broertje elkaar ook steeds minder zagen. We groeiden zo wel uit elkaar en we kregen ook ruzie door onze cultuurverschillen.. dat klinkt heel stom, maar binnen de cultuur van mijn vader raakte hij gewend aan bepaalde opvattingen, ook zag hij de ‘scheiding’ als situatie heel anders dan ik. Ik werd gevoed met verhalen van mijn moeder en hij van mijn vader en zijn vriendin. Ik wilde die vriendin niet meer zien en hij bleef me lang confronteren met dit feit en dat het niet goed was dat ik zo de band met mijn vader ook zelf slechter maakte.
We groeiden dus uit elkaar. Ik miste hem ook wel erg. Voorheen waren we heel hecht geweest, ook na de scheiding samen met mijn moeder en nu waren we allemaal nog sterker onthecht.
De situatie gaat zijn natuurlijke weg, maar om op uw situatie terug te komen, voorspel ik wel dat de kinderen uit elkaar zullen groeien als u ze bij elkaar weghaalt.
Dit hoeft niet erg te zijn, als ze er beide zelf geen last van zullen krijgen. Toch vind ik het zelf belangrijk dat je als broer en zus op elkaar kunt leunen. Alleen met een ouder zijn is niet leuk voor een kind. Ik zie wel een groot leeftijdsverschil tussen de kinderen. Ze zijn vast met hele andere dingen bezig, de een in de puberteit, de ander op de basisschool, maar het leeftijdsverschil tussen ouder en kind is natuurlijk nog groter. Kinderen kunnen veel beter met elkaar spelen dan ouders met hun kinderen. Wel snap ik, als laatste toevoeging, goed dat uw kind haar school wilt afmaken en erg gehecht is aan de omgeving daar en dat het belangrijk voor haar is, om dat op enige manier af te kunnen ronden. Dat is ook heel belangrijk. Ze worden beide niet alleen uit hun gezin gehaald, maar ook uit een omgeving met vriendjes en vriendinnetjes.
Maar laat ze niet te lang zonder elkaar, want ze hebben elkaar nu wel echt nodig, denk ik…
Ik hoop dat het u wat inspireert. Veel succes en met de juiste communicatie komt het vast goed!
Groetjes,
Lotte
Hoi!
Wat een lastige situatie inderdaad. Het is al lastig als dit gebeurd bij 2 ouders die in Nederland wonen, maar het maakt het natuurlijk nog moeilijker als jullie in verschillende landen wonen.. ik kan je alleen maar mijn eigen situatie als voorbeeld geven. Mijn ouders zijn gescheiden, bleven in Nederland wonen maar wel 1,5 rijden bij elkaar vandaan. Mijn broer en ik moesten ook bij elkaar blijven, maar dat pakte voor mij niet goed uit. Ik wilde toch graag naar de andere ouder toe. Mijn broer is gebleven, maar uiteindelijk ben ik naar de andere ouder gegaan. Ik vond het heel fijn dat dit kon, en mijn broer en ik hebben juist een heel goede band gekregen doordat het superleuk werd om elkaar weer te zien.
Ik hoop dat je hier iets aan hebt. 🙂
Hoi hoi,
Lastige situatie inderdaad. Je wilt het beste voor allebei , en dat is ook goed!
Mijn moeder en vader hebben altijd tegen mij , mijn broer en mijn broertje gezegd dat we bij elkaar moeten blijven. Je broers en zussen zijn erg belangrijk. Vooral in de situatie met gescheiden ouders zul je heel veel steun nodig hebben van je broer of zus omdat hun hetzelfde mee maken.
Ik zal de kinderen bij elkaar laten omdat ik daarzelf heel veel profijt van heb gehad.
Ik hoop je zo voldoende geïnformeerd te hebben ! (:
Liefs , Amber