inge (45) in Vragen van ouders

Dochter ervaart druk

lieve allemaal,

ik ben erg benieuwd naar jullie kijk op mijn “probleem”.
mijn dochter van 15 gaat nu al 3 jaar lang week op week af tussen haar vader en mij. nu heeft zij aan gegeven dat zij dit niet meer prettig vindt. ze wilt zelf aangeven wanneer ze bij een van ons wilt zijn. ik vind dat haar vader en ik haar daar in vrij moeten laten. en heb haar ook verteld dat het helemaal goed is wat zij wilt doen en dat ik haar begrijp. haar vader zegt bijna het zelfde. hij zegt er o.a wel achter aan dat hij haar erg gaat missen als ze er niet is en dat hij hoopt dat ze niet langer bij mij is dan bij hem. hier heeft zij het natuurlijk erg moeilijk mee. zij voelt het als een druk als haar vader zo tegen haar praat. ik heb al met haar vader gesproken, maar helaas lijkt hij niet te stoppen met dit soort opmerkingen. ik begrijp zijn gevoelens wel hoor, maar ik vind het niet terecht dat uit ze uitspreekt naar haar. hebben jullie misschien nog meer ideeën hoe ik het voor haar makkelijker kan maken?
al vast enorm bedankt!

2 reacties

  1. Demi op 27 mei 2018 om 19:10

    Lieve Inge,

    Dankjewel voor je bericht op ons forum! Wat fijn dat je deze vraag hier stelt. Ik vind het ten eerste super om te lezen dat je zo meedenkt met jullie dochter door haar de vrijheid te geven waar ze wanneer wil zijn. Ik mocht dat op een gegeven moment ook zelf weten van mijn ouders en dat heeft me enorm geholpen om me wat fijner te voelen na de scheiding. Dat daar een soort van schuldgevoelens bij komen kijken vanuit je dochter herken ik heel erg. Mijn ouders konden ook wel indirecte opmerkingen maken waarom ze het fijner vonden als ik toch een bepaald moment bij de een was, terwijl ze eigenlijk zeiden dat ik het zelf mocht weten. Of dat mijn moeder zei dat ze me zo erg ging missen als ik naar mijn vader ging. Als kind is dat moeilijk om te horen, want door je eigen keuze maak je dan je ouders verdrietig. Zo ook bij jouw dochter tegenover haar vader, lijkt het uit je berichtje.

    Ik kan me voorstellen dat je je dochter hier graag bij wilt helpen. Wat goed dat je al hebt geprobeerd met haar vader hierover te praten, fijn voor haar lijkt me dat je zo met haar meedenkt! Ik heb wel eens tegen mijn moeder gezegd dat het me best verdrietig maakt als ze steeds zei dat me ging missen en dat ik het lastig vond dat ze hiermee twee signalen af gaf: aan de ene kant dat ik mocht kiezen wat ik wilde en aan de andere kant was het dan ook weer niet goed. We zijn daar toen op een rustige en fijne manier over in gesprek gegaan: ik heb het heel erg bij mezelf gehouden en verteld hoe het op mij overkomt. Vanaf dat moment houdt ze er wat meer rekening mee. Zo’n gesprek lukte mij pas toen ik wat ouder was: toen ik in de pubertijd zat, vond ik dat nog een stuk lastiger om zelf aan te geven. Daarom zou het je dochter misschien kunnen helpen als ze het niet direct tegen haar vader hoeft uit te spreken, maar het hem kan zeggen via brief. Villa Pinedo heeft zo’n brief ontwikkeld, geschreven door kinderen van gescheiden ouders, speciaal voor gescheiden ouders. Deze brief vind je via deze link: https://www.villapinedo.nl/open-brief-aan-alle-gescheiden-ouders/. Daarin staat hoe ouders het zo fijn mogelijk kunnen maken voor hun kinderen tijdens en na de scheiding. En ook hoe je kunt voorkomen dat een kind tussen de ouders in staat (wat haar vader wel een beetje van haar vraagt als hij zegt dat hij hoopt dat ze niet vaker bij jou is dan bij hem). Ik had het zelf wel fijn gevonden om middels een brief te zeggen wat ik voel/vind: dan is het daarna makkelijker om erover in gesprek te gaan want dan is de boodschap via de brief al overgekomen. Als je dochter het fijn vindt kan ze natuurlijk ook zelf een brief aan hem schrijven met haar gevoel over die opmerkingen.

    Daarnaast mag je dochter weten dat het niet haar taak is om haar vader gelukkig te maken. Dat is heel moeilijk om te geloven misschien, dat vind ik ook nog steeds. Het liefst doe ik er alles aan om mijn ouders gelukkig te maken door ze te pleasen, maar daar word je uiteindelijk zelf niet gelukkig van. Als ik de brief van Villa Pinedo lees die gericht is aan alle kinderen van gescheiden ouders (https://www.villapinedo.nl/open-brief-aan-alle-kinderen-van-gescheiden-ouders/) krijg ik steeds weer een fijne reminder dat ik mag doen waar ik gelukkig van word en dat het niet mijn taak is om altijd aan alle verwachtingen en wensen van mijn ouders te voldoen. Wie weet dat het lezen van deze brief jouw dochter ook helpt om het wat meer los te laten als haar vader zulke opmerkingen maakt.

    Ik hoop dat ik je een beetje heb kunnen helpen met mijn antwoord op je berichtje. Mocht je nog vragen of opmerkingen hebben, dan ben je altijd opnieuw welkom op het forum! Heel veel succes ermee, ook voor je dochter!

    Liefs,
    Demi

  2. Laila op 23 mei 2018 om 13:30

    Beste Inge,

    Wat een lastige vraag, maar wat goed dat je hem met ons wil delen. Het klinkt alsof de vader van jullie dochter erg moeite heeft met de situatie, en dat is natuurlijk volkomen normaal. Ik begrijp ook dat dit erg lastig is voor jullie dochter. Ik heb vroeger ook altijd elke week gewisseld en op een gegeven moment is dit inderdaad best vermoeiend. Ik heb toen na een aantal gebeurtenissen ook een langere periode bij mijn vader gewoond en voelde me hierdoor wel heel erg schuldig naar mijn moeder toe, maar ik voelde dat ik dat nodig had. Het is natuurlijk niet per se het zelfde voorbeeld, maar mijn moeder heeft toentertijd ook heel erg benoemd hoe erg ze mij ging missen e.d., en natuurlijk doet dit wat met je, maar ik denk dat dit schuldgevoel niet echt weg te nemen is. Uiteindelijk zou ik je dochter aan raden om inderdaad de keuze bij haar te laten, en waar zij op dat moment behoefte aan heeft. Het schuldgevoel/druk zal er hoe dan ook blijven aangezien dit nu toch al is uitgesproken, dus dat stemmetje zal altijd in haar achterhoofd zitten. Wellicht is het ook een idee dat je dochter het zelf met haar vader over de situatie heeft en dat ze ook moeilijk vindt om dat soort uitspraken te horen omdat ze haar een schuldgevoel geven. Daarnaast zou je zelf met haar kunnen praten en aangeven dat je haar vader wel begrijpt en dat elke ouder zijn kind mist als hij/zij er niet is, dat is hartstikke menselijk, maar dat jullie als ouders het beste voor haar willen, maar ook open met haar hierover willen praten. Het is een erg lastige situatie en ik denk niet dat er een goed of een fout is, maar als zij haar ‘druk’ kan uiten naar haar vader toe en hier met hem over kan praten zal misschien voor beiden wat meer duidelijkheid geven. Zelf heb ik dus ook die druk ervaren maar uiteindelijk is dit ook wel weggegaan, toen ik eenmaal gewend was aan ‘het nieuwe systeem’. Soms kost het ook gewoon wat tijd om die druk te verwerken.
    Ik hoop dat je iets aan mijn advies/ervaringen hebt en dat jullie er snel uit komen met z’n allen!
    Sterkte!

    Liefs,
    Laila

Laat een reactie achter