anne (40) in Vragen van ouders
Contact verbieden
beste,
mijn vriend heeft 2 dochters, tieners. op het moment is het contact met de moeder tot een dieptepunt gezakt. hij wil contact met haar omtrent de kinderen en niet alles op de app of mail. zij staat hier niet voor open, gooit de deur dicht en bepaalt nu wanneer hij contact mag zoeken met haar over de mail. niet persoonlijk. 1 per week en anders doet ze aangifte van weet ik wat. de dochter van 16 kiest ervoor om nu bij haar moeder te blijven, is haar goed recht natuurlijk maar de vader krijgt geen kans om zijn verhaal te doen. In hoeverre kan de moeder de vader verbieden om contact te zoeken met de moeder van zijn kinderen om afspraken te maken of te bespreken bijvoorbeeld gedrag van de tieners? Ze weten dat ze altijd mogen komen en contact kunnen opnemen maar denken dat haar wat anders wordt verteld… In hoeverre heeft dit invloed op de dochters en wat te doen?
alvast bedankt!
groet, Anne
Hoi Anne!
Ik kan me voorstellen dat je je zorgen maakt over de situatie. Het klinkt alsof het voor iedereen hartstikke lastig en vervelend is. Goed dat je hier een berichtje heb gestuurd en dat je om advies vraagt!
Hoewel ik me kan voorstellen dat je vriend graag goed voor zijn dochters zorgt en daarover wil overleggen met de moeder van zijn kinderen, lees ik dat dat nu niet zo goed lukt. Je vraagt je af in hoeverre de moeder de vader kan verbieden om contact te zoeken met de moeder van zijn kinderen. Tenzij de politie erbij betrokken is en er een contactverbod is, kan de moeder dit niet verbieden, maar ik vraag me af of het zin heeft om contact ‘op te dringen’ als dat op conflicten en ruzies uitloopt. De contactopname gaat dan helemaal aan het oorspronkelijke doel voorbij: jullie dochters helpen. Ik denk dat het belang van de tieners voorop staat en het is belangrijk om je te blijven afvragen wat voor hun het nuttigst is.
Ik heb er zelf vroeger ook een tijdje voor gekozen om geen contact meer te hebben met mijn vader. Ik heb het gewaardeerd dat mijn vader wel regelmatig liet weten dat hij er voor me was. Dat bleef hij doen. Na een tijdje heb ik zelf weer contact gezocht. Als vader zijnde zou ik het denk ik op dezelfde manier doen: contact met de dochters houden door af en toe een mailtje of een appje te sturen (tenzij ze zelf aangeven dat ze dit niet willen!) en eens in de week een mail naar de moeder, waarin belangrijke mededelingen of vragen staan. Of de moeder hierop reageert, ligt buiten je eigen kracht, daar heb je geen invloed op.
Nogmaals: op nummer één zou ik jullie aan willen raden om conflicten te voorkomen en er te blijven zijn voor de dochters. Eventueel zou je de dochters nog kunnen wijzen op het Buddy-project van Villa Pinedo. Ook is er een speciale cursus ontwikkeld voor ouders, die jullie wellicht zou kunnen helpen.
Groetjes en sterkte met alles!
Anne
Dag Anne,
Bedankt voor je bericht op het forum. Dat klinkt als een ingewikkelde en vervelende situatie! Altijd lastig als ouders niet op één lijn komen en één ouder van alles afhoudt. Moeilijkheden in en met de communicatie herken ik wel bij mijn ouders. Als ik het goed begrijp vraag je je af in hoeverre deze situatie van invloed is op de dochters en hoe jullie in deze situatie kunnen doen. Ik hoop dat ik hier wat antwoord op kan geven door mijn eigen ervaring te delen.
Mijn ouders hebben na de scheiding meerdere jaren geen ‘normaal’ contact met elkaar gehad. Zo was het bijvoorbeeld zo dat, toen mijn vader een nieuwe vriendin kreeg, zij al het contact met mijn moeder onderhield. Al het overleg vond plaats met haar en zij haalde me bijvoorbeeld op. Mijn moeder kon goed met haar opschieten dus dat was het probleem niet, maar mijn vader hield het contact af en dat is natuurlijk niet zo prettig. Het leek alleen bijna onmogelijk om hier met hem over te praten. Toch heb ik, als ik er op terug kijk, weinig last gehad van deze situatie en ik denk dat ik dat met name te danken heb aan hoe mijn moeder er mee om ging. Zij zette haar eigen behoeften aan de kant om merkbare conflicten (bijv. vervelende dingen zeggen, geïrriteerd of boos doen naar elkaar) te voorkomen en probeerde er toch het beste van te maken, voor mij. Hier ben ik haar erg dankbaar. Daarnaast zei mijn vader ook vervelende dingen over mijn moeder terwijl ik in de buurt was en dat was heel naar. Mijn moeder bleef daarentegen tegenover mij juist altijd respectvol over mijn vader, terwijl ze hem soms denk ik wel ‘kon schieten’. Op die manier heeft zij veel goed gemaakt voor mij; ze bood mij een thuis waar ik zonder zorgen van de andere ouder mocht houden en kon vertellen over hoe het weekend daar was.
Eigenlijk zou je kunnen zeggen dat mijn ouders een vechtscheiding hadden terwijl ik het ‘vechten’ soms nauwelijks mee kreeg, en daar ben ik nu erg dankbaar voor. Door mijn moeder heb ik dus geleerd dat je soms niets kunt doen aan het gedrag van een ander, maar dan zelf krachtig kunt zijn door er toch het beste van te maken. Ik kan me goed voorstellen dat dit de situatie voor jullie als (bonus)ouder dan misschien niet minder onprettig maakt, maar voor de dochters denk ik wel en dat is al heel wat!
Ik hoop dat je hier iets aan hebt en wens je veel succes! Veel liefs,
Lotte