Barbara (42) in Vragen van ouders

Asperger

Inmiddels ben ik 2 jaar gescheiden en ik heb een geweldige dochter van 10,5 waar ik heel erg veel van hou. Ik ben degene die is weggegaan en dat is het moeilijkste dat ik ooit heb gedaan omdat ik niemand pijn wilde doen. Voor mij was de situatie echter al zo onhoudbaar geworden dat ik zowel mijn ex als mijn meisje al meer pijn deed dan ik wilde. Uiteindelijk duurde het vijf jaar voor ik de handdoek in de ring heb gegooid, ik kon alleen nog maar huilen en was volledig uitgeput. Ik heb mijn meisje uit geprobeerd te leggen dat het soms, hoe graag je ook wilt, je niet meer met elkaar in een huis kunt wonen.
Mijn ex heeft een aantal sterke autistische eigenschappen wat de communicatie heel erg moeilijk maakt. Hierdoor blijf hij waarschijnlijk nog heel erg lang heel erg kwaad op mij, verwijt mij alles en ontkent zijn aandeel in het hele verhaal. Daarnaast blijft hij zo vaak hij kan nare dingen schrijven die mij het gevoel moeten geven een slechte moeder te zijn. Dat is ook wat hij het liefst heeft, dat ik de rest van mijn leven gebukt ga onder een schuldgevoel. De communicatie verloopt alleen per app, hij wilt me nog steeds niet spreken of zien. De emotionele chantage loopt vaak ook via mijn dochter, heel subtiel. Hij speelt vooral het geslagen slachtoffer bij haar (en bij anderen) en heeft weinig oor voor haar verhalen en gevoelens. Ik twijfel niet aan zijn liefde voor zijn dochter maar zijn woede, frustratie en pijn zijn overheersend. Ik merk dat mijn dochter zich aanpast aan de behoefte van mijn ex. Ze is zijn luisterend oor en probeert zijn verdriet te sussen.
Wie herkent deze situatie? Wie heeft er ook een vader / ex man met Asperger of Narcisme?
Wat zou ik kunnen doen om mijn meisje te helpen? Ik sta open voor normaal contact met mijn ex mede omdat dit het fijnst is voor onze dochter. Hoe zouden we zijn slachtofferschap kunnen doorbreken?

Ontzettend bedankt voor alle tips!

2 reacties

  1. Anne op 18 september 2017 om 12:35

    Beste Barbera,

    Allereerst bedankt dat je hier je vraagt stelt!

    Zelf ben ik opgegroeid met een ouder met een ander psychisch probleem. Met een heel suf woord heet dat KOPP (hier zou je ook eens op kunnen zoeken). Mijn ouder heeft daardoor ook altijd de meest nare dingen met mij gedeeld over de andere ouder, gewoon omdat die rem niet aanwezig was en zij zich niet kon inleven in een ander. Uit medelijden na de scheiding werd ik nog loyaler en zorgde ik ervoor dat ik mijzelf wegcijferde om het mijn ouder naar de zin te maken, want vooral zij had het heel zwaar door de scheiding (dacht ik).

    Pas op latere leeftijd kreeg ik hier echt moeite mee. Want ineens voelde ik mij helemaal verantwoordelijk over mijn psychisch zieke ouder. Altijd was ik bereikbaar want ik was bang dat er anders iets ergs zou gebeuren. De ouder-kind rol werd compleet omgedraaid doordat ik mij verantwoordelijk voelde voor het welzijn van mijn ouder. Als iemand mij op jongere leeftijd had verteld dat ik niet verantwoordelijk was voor mijn zieke ouder en het niet mijn taak was om voor haar te zorgen, had dit mij later al enorm geholpen. Ook had ik graag het gevoel gehad dat ik niet de enige was want daardoor schaamde ik mij altijd heel erg en durfde mijn gevoelens niet te delen.

    Wat Felicia ook al als tip meegaf, is dat ik het hebben van een Buddy zeker zou aanraden (villapinedo.nl/buddy). Een aantal van onze jongeren hebben ook ervaring met een psychische zieke ouder waar ze zich juist na de scheiding extra verantwoordelijk voor zijn gaan voelen. Een Buddy kan jouw dochter leren hoe hiermee om te gaan en ook gewoon een luisterend oor bieden, want dat is vaak al genoeg, weten dat je niet alleen bent:).

    Heel veel sterkte voor iedereen en ik hoop echt dat je dochter hier iets aan heeft.

    Liefs,
    Anne

  2. Felicia op 10 september 2017 om 19:27

    Hii Barbara, goed dat je vragen stelt hier op het forum! Ik heb tot 4 jaar geleden te maken gehad met een stiefouder met vermoedelijk narcisme. Ik herken ook heel erg de dingen die je vertelt over je ex. Er werd ook altijd tegen mij gezegd hoe slecht mijn vader wel niet was voor mij en mijn zusje. Er waren ook nog een paar heftige dingen bij mij nog extra aan de hand; ik ben een keer geslagen en werd altijd emotioneel gechanteerd. Ik ben het type dat dat niet pikt en er dus snel tegenin ga. Dan werd ik altijd naar mijn kamer gestuurd als ik weer iets deed wat hem dan niet aan stond. Ik belde dan mijn vader om te delen wat er gebeurd was en steun te krijgen van iemand die dicht bij mij staat. Wat ik je graag wil meegeven is; praat met je dochter over alles wat nu gebeurd bij jullie. Wil zei dit niet of heeft ze het heel erg moeilijk en wil ze met iemand praten die alleen voor haar kiest en niet voor papa en mama dan kan ze misschien praten met een psycholoog of een buddy bij Villa Pinedo. Zei hebben ook gescheiden ouders en kunnen misschien wel helpen om beter met de hele situatie om te gaan. Op http://www.villapinedo.nl/buddy kun je daar meer over lezen. Ik hoop dat je hier iets mee kan en dat je dochter zich beter gaat voelen bij de hele situatie.

    Sterkte en veel liefs,

    Felicia

Laat een reactie achter