Wennen aan mijn stiefmoeder

Toen mijn ouders gingen scheiden en mijn vader vertelde dat hij een andere vrouw had ontmoet kreeg ik van het ene op het andere moment een stiefmoeder. Stiefmoeders kende ik eerlijk gezegd alleen uit sprookjes. Het welbekende Assepoester. In dit sprookje wordt de stiefmoeder als boos, onaardig, oneerlijk en met nog veel meer negatieve karaktereigenschappen neergezet. Dit was dus mijn enige beeld van stiefmoeders.

De ontmoeting

Het moment dat ik mijn stiefmoeder voor het eerst zou gaan ontmoeten, was ik bang dat zij ook een boze, onaardige en oneerlijke stiefmoeder zou zijn. Ook het feit dat mijn vader bij mijn moeder was weggegaan voor mijn stiefmoeder hielp niet om dat beeld in eerste instantie bij te stellen. Zouden mijn vooroordelen kloppen? Gelukkig bleken mijn vooroordelen niet te kloppen. Mijn stiefmoeder bleek niet boos, maar juist heel vrolijk, niet onaardig maar juist aardig en eerlijk in plaats van oneerlijk.

Moederfiguur of een vriendin?

Toch had ik er wel moeite mee dat mijn stiefmoeder er in mijn ogen voor had gezorgd dat mijn ouders uit elkaar gingen. Ik vond het erg lastig om mijn stiefmoeder als een soort moederfiguur te zien die zich met mijn opvoeding bemoeide. Ik heb in een gesprek met mijn vader en stiefmoeder uitgelegd dat ik het lastig vond om mijn stiefmoeder als moederfiguur te zien.

Mijn stiefmoeder heeft toen afgesproken om zich niet tot nauwelijks met mijn opvoeding te bemoeien en ik bedacht mij zelf dat als ik mijn stiefmoeder als een soort vriendin zou zien, alles voor mij makkelijker zou zijn.

Vriendinnen zijn er voor leuke dingen en voor een luisterend oor, dit kon mijn stiefmoeder mij ook bieden. Vanaf dat moment veranderde de band met mijn stiefmoeder in positieve zin. Wat een gesprek en een verandering in denken kan veranderen in positieve zin!

Kaylee (25)