‘Mijn ouders komen niet samen naar mijn diplomauitreiking’
Lieve papa en mama,
Binnenkort ga ik ein-de-lijk afstuderen. Het heeft iets langer geduurd dan was gepland; niet de juiste studie, daarna een jaartje waarin ik niet wist wat ik wilde. Maar dat is nu voorbij, mijn studie is bijna afgerond. Alleen, jullie zullen niet allebei bij mijn diploma-uitreiking zijn. Dat kan niet, want dat lukt jullie niet. De spanning die tussen jullie bestaat, is zo intens dat ik me niet vrij kan bewegen als jullie bij elkaar in een ruimte zijn. Ik voel me schuldig als ik bij de ene sta, omdat dan de ander alleen is. En dat nu nog steeds, 14 jaar na de scheiding.
Voor mij is de keuze nu makkelijker, omdat ik op dit moment met jou, mama, geen contact meer heb. Voor mijn gevoel accepteer jij papa niet, en mag ik niet van hem houden. Daardoor voel ik me door jou niet geaccepteerd en heb ik het idee dat ik moet veranderen. Ook vind jij dat papa alles fout heeft gedaan. Ik wil geen partij kiezen. Ik trok dat niet, dus heb ik het contact verbroken. Ik ben nu oud en wijs genoeg om te weten dat jullie beide aandeel hebben gehad, met welke intentie dan ook. En, ik houd wel van papa. Net als van jou, mama.
Wat ik het liefste wil is dat mama er ook bij kan zijn. Dat mijn beide ouders er zijn, trots op mij kunnen zijn en samen in een ruimte kunnen verblijven. Is dat teveel gevraagd? Ik denk dat het lastig is voor jullie, en ergens kan ik me het ook wel voorstellen. Zeker na alles wat er is gebeurd. Toch, het zou voor mij zo een mooi en waardevol moment zijn! Hoe lang is het geleden dat dat nog mogelijk was; jullie in een ruimte zonder spanning?
Wat ik wil meegeven aan alle gescheiden ouders: laat je kind niet kiezen en accepteer de andere ouder. Misschien is dit gevoelsmatig heel lastig en gaan je haren recht overeind staan, maar, probeer het! En ik weet zeker, je kan het ook! Je kind zal hierdoor makkelijker bewegen tussen jullie als ouders en voelt de vrijheid om van beide ouders te houden. En dat is toch het mooiste wat je je kind zou willen geven?
X,
Yvon, 24 jaar