Mijn littekens
Nu, bijna 6 jaar na de scheiding van mijn ouders, heb ik mijzelf pas een spiegel durven voor te houden. Nu pas besef ik dat het niet de scheiding is die me kapot aan het maken is, maar de veranderingen in mijn persoonlijkheid.
Ik betrap me er namelijk steeds weer op te denken: ‘Als mijn vader, één van degenen die het dichtst bij me hoort te staan, het moeiteloos lukt me in de steek te laten, waarom zou het anderen dan niet lukken?’. De angst dat mijn familie en vrienden mij uiteindelijk laten vallen is daarom enorm en het maakt me kapot. Zo vrees ik telkens als ik ook maar een meningsverschil met één van mijn vrienden heb dat dat het einde van onze vriendschap is. Hierdoor ben ik me enorm sociaal wenselijk gaan gedragen; ik probeer de perfecte dochter, de perfecte zus, de perfecte vriendin, de perfecte leerling en noem zo maar op te zijn. Telkens als ik hierin niet slaag, heb ik het gevoel dat ik anderen teleurstel en heb ik het gevoel dat ik faal. Al deze dingen maken dat ik me enorm onzeker voel. Deze onzekerheid laat ik echter niet vaak merken, omdat dat een teken van zwakte zou zijn en dat past natuurlijk niet in het beeld van een perfecte dochter, een perfecte vriendin of iets dergelijks.
De hierboven beschreven gevoelens hebben ondanks dat ik jong ben een zeker effect op mijn liefdesleven. Ik ben bang voor de gevoelens die ik ervaar als ik een jongen leuk vind, omdat ik vrees dat deze jongen me uiteindelijk toch weer in de steek zal laten. Ook vind ik het heel eng mijn persoonlijkheid helemaal bloot te stellen, misschien past mijn persoonlijkheid immers niet in het beeld van ‘de perfecte vriendin’ van de jongen. Daarnaast vind ik het verschrikkelijk als een jongen ook maar een arm om me heen slaat. Ik word op zo’n moment zo bang en onzeker dat ik niet meer van het moment durf te genieten.
Ik denk niet dat ik de enige ben die deze gevoelens heeft en ik hoop dat degenen die deze gevoelens eveneens ervaren zich beseffen dat ze ook niet de enigen zijn. We zijn niet gek of vreemd, we hebben alleen littekens overgehouden aan de manier waarop we in de steek gelaten zijn en we moeten met deze littekens op de een of andere manier proberen om te gaan, hoe moeilijk het ook is.
Joëlle (15)