#Jehoefthetnietalleentedoen – verhaal van Sara
“Ik heb geleerd dat er altijd wel iemand is bij wie ik mijn verhaal kwijt kan en mag”.
Toen mijn ouders vertelden dat ze gingen scheiden, kwam dat voor mij niet perse als een klap. Er was veel ruzie thuis en het liep al jaren niet lekker. Daarbij was het thuis al eens vaker gegaan over een scheiding. Toch zetten mijn ouders de scheiding eerder nooit door. Ondanks dat het voor mij niet als een klap kwam, was het ook niet makkelijk. Ik heb een jonger zusje en voor haar kwam het wel erg onverwachts.
Als grote zus probeer je je dan sterk te houden tegenover je zusje. Ik kon met haar wel praten over de scheiding, maar ik had het gevoel dat ik mij altijd een beetje in moest houden. Het minder zwaar maken voor haar en haar gerust stellen. Hierdoor kon ik niet altijd mijn eigen gevoel kwijt en kropte ik erg veel op.
Ik merkte dan vooral dat ik sneller boos of chagrijnig kon reageren. Ook het concentreren op school was met tijden een lastige opgave. Soms haalde ik toetsen niet in een keer, maar ik heb geleerd dat dat oké is! Het is niet iets kleins waar je doorheen gaat als kind met gescheiden ouders. Hoe groot je je ook houdt voor de buitenwereld, van binnen doet het iets met je.
Wat als anderen mij een zeur vinden?
Zelf wilde ik nooit anderen lastig vallen met mijn ‘problemen’. Hierdoor durfde ik eigenlijk met niemand anders over de scheiding te praten. Ik dacht dingen als; Wat als ze mij een zeur vinden?, Wat als ze mij niet begrijpen?, Wat als ze mij uit zullen lachen of anders gaan zien?. Uiteindelijk vroeg mijn tante mij hoe het écht met mij ging. Hieruit ontstond een mooi gesprek waarin ik kon zien dat ik een ander niet lastig viel met mijn problemen, maar juist mijn gevoel mocht uiten. Door het gesprek voelde het alsof er een last van mijn schouders viel. Er was iemand die echt naar mij geluisterd had en zich interesseerde in mij en hoe ik mij voelde.
Erover praten met mijn beste vriendin helpt
Daarna ben ik ook met mijn beste vriendin over de scheiding gaan praten. Ik vond het in dat gesprek vooral fijn dat zij super neutraal bleef en niet de kant koos van 1 van mijn ouders. Zij stond helemaal aan mijn kant en luisterde naar alles wat ik wilde vertellen. Na het gesprek voelde ik mij bijna stom dat ik nooit eerder gevraagd had of ze naar mijn verhaal wilde luisteren ook al had ze vaker gezegd dat ze er voor mij was. Hierna voelde ik mij vrijer om met meer mensen die dichtbij mij stonden te praten over de scheiding. Later kwam ik via een klasgenootje terecht bij Villa Pinedo. Villa Pinedo voelde als een grote warme familie waar ik mijn verhaal kwijt kon aan andere ervaringsdeskundigen. Door dit alles heb ik geleerd dat er altijd wel iemand is bij wie ik mijn verhaal kwijt kan en mag! Vergeet tot slot niet: Je hoeft het niet alleen te doen!
Sara (26 jaar)
