#Jehoefthetnietalleentedoen – verhaal van Melissa

Ik was 12 jaar oud toen mijn ouders uit elkaar gingen. Ik kan mij nog goed herinneren dat ik zo verdrietig en boos was op de hele scheiding. Daarnaast voelde ik mij ook erg onzeker in die tijd, omdat ik niet goed wist wat er zou gebeuren en welke dingen zouden gaan veranderen. Ik wist alleen dat mijn papa en mama uit elkaar gingen en niet meer bij elkaar zouden komen, ook al hoopte ik daar stiekem wel op.

Ik wist niet met wie ik mijn gevoelens kon delen
Ik was de eerste uit mijn klas van wie de ouders uit elkaar gingen. Hierdoor had ik geen vrienden of vriendinnen die dit ook mee maakten en ik denk dat dat het extra lastig voor mij maakte. Ik wist niet met wie ik mijn verhaal en gevoelens kon delen en hierdoor voelde ik mij vaak eenzaam in mijn verdriet. Mijn klasgenoten waren wel heel lief voor mij, alleen ik merkte wel dat zij niet wisten hoe het was als je ouders gaan scheiden. Daardoor heb ik niet het idee gehad dat zij mijn situatie begrepen.

Ik durfde het in die tijd ook niet met mijn ouders te bespreken, omdat ik zag dat zij ook nog verdriet hadden van de scheiding. Ik wilde hen dan als het ware niet nog meer verdriet doen.

Daardoor hield ik het voor mijzelf en heb ik een lange tijd alleen met mijn verdriet gezeten.

Erover praten helpt
Een half jaar later vertelde een ander meisje uit mijn klas, een vriendinnetje van mij, dat haar ouders gingen scheiden. Ik kon mij goed inleven in haar verhaal, omdat ik dat ook zo had ervaren. We zijn toen samen uit de klas gegaan en op een bank gaan zitten in de gang van onze school. Er was eerst een moment van stilte en toen moesten we huilen. We hoefden er niet over te praten, maar ik begreep haar verdriet en zij begreep mijn verdriet.
Dat was het eerste moment dat ik het gevoel had dat iemand mijn verdriet begreep en dat voelde als een enorme opluchting voor mij. Ik heb uiteindelijk met haar kunnen praten over de scheiding en over de dingen die ik er lastig aan vond. Toen besefte ik mij dat ik niet de enige was met deze gevoelens tegenover de scheiding en dat ik er niet alleen voor stond. Als ik hierop terugkijk, heb ik vooral geleerd dat het heel erg oplucht om met iemand te praten over de scheiding van je ouders. Hierdoor weet je en krijg je het gevoel dat je er niet alleen voor staat. Dat is ook echt zo, je hoeft het niet alleen te doen!

Melissa (21 jaar)