Dichtbij maar toch verder weg

Villa Pinedo
18 aug 2015

Mijn ouders zijn gescheiden. Als twaalfjarige zat ik er middenin, een orkaan vol emoties, net zoals alle kinderen waarvan de ouders gaan scheiden. Nu maak ik weer een scheiding mee, dichtbij maar toch ook weer verder weg. Hierdoor merk ik dat ik er vanuit een ander perspectief naar kijk.

Mijn stiefzus ligt in scheiding. Twee kleine kinderen van bijna drie jaar en zeven maanden. Als ik aan die kinderen denk voel ik de pijn en hoop ik dat deze twee kleintjes die nergens om gevraagd hebben zo min mogelijk last krijgen van de scheiding van hun ouders.

Deze scheiding komt dichtbij, maar toch kan ik mij er iets makkelijker vanaf zetten en het observeren. Ik denk omdat ik inmiddels ouder ben en het nu niet gaat om mijn eigen ouders die elkaar uitschelden, vechten en noem maar op. Nu ik er van een afstandje naar kijk vallen mij heel veel dingen op. Kinderen die het slachtoffer zijn, maar ook hoeveel pijn het de opa’s en oma’s doet. Mijn stiefmoeder en vooral mijn vader die mijn stiefzus willen beschermen, die de kleintjes opvangen en helpen met het regelen van een huurwoning, advocaat etc. De andere opa en oma die de kleintjes willen blijven zien en daarin heel ver gaan. Te ver vind ik eigenlijk. Mijn stiefzus werd gestalked, bedreigd en achtervolgd door haar schoonouders en schoonzus. Het is een echte vechtscheiding, waarbij de emoties hoog oplopen en waarbij er zoveel mensen betrokken zijn. Laatst stonden mijn vader en de ex-man van mijn stiefzus neus aan neus, van het weekend werd mijn vader nog klemgereden en bedreigd door een vriend van haar ex-man. Het gaat allemaal veel te ver, ondanks dat er al een eerste gesprek bij de mediator is geweest. Ik zei tegen mijn vader: probeer het wat los te laten, je bent er veel te veel bij betrokken. Maar dat kan hij niet. Mijn stiefzus gaat er bijna aan onderdoor.

Tja en wat moet ik daarop zeggen? Wat valt er te zeggen, een scheiding is moeilijk. En nu ik het van een afstandje bekijk zie ik dat het niet alleen moeilijk is voor de kinderen en de ouders maar ook voor alle mensen daaromheen.

Michelle (23)