Wat ik geleerd heb van de scheiding
Natuurlijk had ik de scheiding van mijn ouders nooit willen meemaken. Ik had liever niet ondervonden hoe het is om midden in een oorlogsgebied te wonen en deel uit te maken van de conflicten. Maar ik heb er veel van geleerd. Zien hoe het niet moet, kan je ook laten inzien hoe het wel moet. Ik heb nu heel duidelijk voor mezelf wat er belangrijk is in een relatie.
Een echt leermoment was toen ik besefte dat communicatie een belangrijk punt is waarop het fout kan gaan in een relatie. Het belangrijkste is denk ik dat je als partners bij elkaar past en het beste in elkaar naar boven brengt, maar daarnaast moet je dus ook op een respectvolle manier met elkaar kunnen communiceren. Mijn ouders communiceerden zo min mogelijk of gewoon niet. Dat bracht enorm veel spanning en onzekerheid. In mijn eigen relatie vind ik ruzie vreselijk, maar het is wel nodig soms en altijd beter dan zwijgen. Doordat ik zag hoe het bij mijn ouders ging heb ik geleerd dat je moet praten over wat je dwarszit. Een ander kan niet raden wat er aan de hand is. Mijn vader dacht altijd dat mijn moeder het kon ruiken als hij ergens kwaad over was. Ik probeer mijn gevoelens uit te spreken en zo eerlijk mogelijk te zijn over wat ik wil en verwacht van mijn vriend. Mijn ouders hadden emoties en herinneringen die 25 jaar lang nooit uitgesproken waren. Er was op een gegeven moment zoveel gebeurd dat praten haast onmogelijk werd.
Iets anders wat ik heb geleerd, is dat als je de eerste jaren van je relatie al merkt dat er iets niet goed zit je daar serieus over moet praten en nadenken. Mijn moeder noemde een aantal dingen die aan het begin van de relatie al helemaal fout zaten. Eigenlijk wist ze toen al dat het niet goed zat. En mijn vader wilde eigenlijk helemaal niet settelen of echt een serieuze relatie hebben. Ik merk dat veel mensen blijven hopen dat bepaalde moeilijkheden in een relatie vanzelf oplossen. Maar zonder actie te ondernemen, zoals erover praten, lukt dat niet. Luister vanaf het begin van je relatie naar je gevoel en neem dat serieus.
De foto van mijn ouders samen staat nog altijd op mijn nachtkastje en soms kijk ik er weer even naar. Toen twee gelukkige mensen, denk ik. Aan de ene kant pasten ze heel goed bij elkaar, precies wat ik had met mijn ex-vriendje, maar het was geen goede match. Gedeelde interesses hebben is niet genoeg. Er moet een diep gevoel van liefde en wederzijds respect zijn. Als je elkaar daarbij ook de vrijheid geeft om de dingen te doen waarvan je gelukkig wordt, dan komt het helemaal goed.
Pascalle, 23
